سریع و خشن؛ مثل دور دوم لیگ قهرمانان

شب اول، پرده اول:

نمایش امیدوار کننده یونایتد در دور قبل و کنار زدن پاریسى هاى مغرور آن هم در خانه حریف، آن ها را امیدوار نگه داشته بود. امیدوار به معجزه نیوکمپ. مثل فینال نود و نه دو هزار. سولسشرى که در قامت بازیکن در دقیقه نود و سوم دروازه بایرن و الیور کان را براى بار دوم در کمتر از چند دقیقه باز کرد تا شیاطین سرخ فاتح لیگ قهرمانان شوند، این بار با کت و شلوار نظاره گر بازى جوانتر هایى چون راشفورد بود.

باخت یک بر صفر در بازى رفت جبران ناپذیر بنظر نمى رسید. دقایق ابتدایى، بر خلاف انتظار از آن یونایتدى هاى میهمان بود. توپ راشفورد که به تیرک افقى دروازه ترشتگن خورد، موتور بارسا روشن شد. دو گل از مسى. اولى هدیه اى از طرف اسمالینگ و دومى با اشتباهى مرگبار از دخیا. کار در همان پانزده دقیقه تمام شد و این را مى شد از نشستن سولسشرى که تا آن لحظه با حرارت کنار زمین فریاد میکشید، فهمید. گل سوم کوتینیو در اواسط نیمه دوم شد مجالى براى نشان دادن اعتراض این ستاره از وضعیت نیمکت نشینى هاى متداومش. منچسترى ها براى خلق یک شگفتى دیگر یک چیز کم داشتند. مسى. زننده دو گل و طراح گل سوم.

پرده دوم: در دیدارى هم زمان جوانان جویاى نام آژاکس به مصاف بانوى پیر تورین رفته بودند. تا قبل از این بازى، سى آر سون صد میلیون یورویى به تنهایى بیشتر از مجموع یازده بازیکن تیم هلندى ارزش داشت. بخصوص اینکه با سى و چهار سال سن هنوز سوداى توپ طلاى ششم را در سر داشت. سانتر و باز یکى دیگر از آن پروازهاى بلند رونالدو. مثل بازى رفت او زهر خودش را ریخته بود.

کسى جز این هم انتظارى نداشت. در حالى که همگان خود را آماده مى کردند تا در ستایش رونالدوى پا به سن گذاشته بنویسند، این بازیکنان جوان آژاکس بودند که تاریخ را نوشتند. دو گل آژاکس برترى و بازى نیمه نهایى را به آنان داده بود. بعد از رئالِ بدون رونالدو نوبت یووه با رونالدو رسید تا جلوى آژاکس زانو بزند. حالا هر کدام یک از ستاره هاى آکادمى "یوهان کرویف" قیمتى شده اند. در تیررس باشگاه هاى متنول اروپایى. از همین حالا باید دلیخت، دى یانگ، حکیم زیاش، داوید نِرِس و دیگران را الماس هاى ربوده شده دانست.

شب دوم، پرده سوم: لیورپول، پورتو. قرمز ها بازى رفت را با نتیجه دو بر صفر برده بودند و کار راحتى پیش رویشان بود. بابى فیرمینو و هندرسون هم بازى را از روى نیکمت آغاز کردند و به جاى این دو، اوریگى و واینالدوم نفرات اصلى بودند. اما باز هم این مانه و صلاح بودند که کار را براى پورتو تمام کردند. در ادامه سه گل دیگر. فقط یکى سهم پورتو. نتیجه نهایى چهار بر یک براى پسران کلوپ.

پرده چهارم: بى شک گل سر سبد بازى هاى این فصل رقابتهای لیگ قهرمانان. سر سام آور و پر نواسان. هفت گل. چهار تاى اول در یازده دقیقه. بازى اى که تمام تن ها را مى لرزاند. هر لحظه یک تیم بلیط حضور در نیمه نهایى را بدست میگرفت. نه سون، نه استرلینگ کوتاه نمى آمدند. با اینکه نتیجه چهار بر دو که بود، پپ آرام و قرار نداشت.

یک بار برابر موناکو، بار دیگر توسط لیورپول در همین مرحله کنار زده شده بود و این بار نوبت تاتنهام بود. وقتى یورنته گل سوم تاتنهام را زد، کار به وى اى آر هم کشید. داور گل را پذیرفت تا بازى پر التهاب تر از قبل دنبال شود. گل پنجم سیتیزن ها اتحاد را منفجر کرد. براى لحظه اى شکستن طلسم نیمه نهایى براى منچسترسیتی، پپ و رویاى چهارگانه در دسترس بود. اما این بار هم وى اى آر سراب آن ها را بر هم زد. بازى با برد تلخ سیتیزن ها و صعود شیرین پوچتینو و شاگردانش تمام شد.

حالا همه ى ما چشم انتظار بازى هاى نیمه نهایى هستیم. تاتنهام با آژاکس و بارسا در برابر لیورپول. هنوز این نمایش جذاب به پرده آخر نرسیده است.

حامد صادقیان