جام اشک در پاریس

به گزارش خبرگزاری" دی اسپورت " ، تیم‌ملی پرتغال با گل ادر در دقیقه 109 موفق شد قهرمان یورو 2016 شود و میزبان را در خانه ناکام بگذارد. تک گل این بازی را که پس از تساوی بدون گل در وقت‌های معمول به وقت‌های اضافه کشیده شد، ادر، تعویض طلایی فرناندو سانتوس، سرمربی پرتغالی‌ها در دقیقه 109 به‌ثمر رساند تا در میان بهت و اندوه هواداران میزبان در ورزشگاه ملی فرانسه، استاد دو فرانس، این ارغوانی‌پوشان شبه‌جزیره ایبریا باشند که فاتح پانزدهمین دوره از جام ملت‌های اروپا می‌شوند. به این ترتیب تیم‌ملی پرتغال برای نخستین‌بار قهرمانی در جام ملت‌های اروپا را تجربه کرد و فرانسه را در حسرت کسب سومین قهرمانی‌اش در این رقابت‌ها گذاشت.

در نیمه نخست این بازی فرانسه میزبان بازی را هجومی‌تر آغاز کرد و یکی، دو بار بویژه توسط آنتوان گریزمان دروازه‌ پرتغال را تهدید کرد. این روند ادامه داشت تا اینکه مهم‌ترین اتفاق بازی در نیمه نخست رخ داد که آن مصدومیت کریستیانو رونالدو، کاپیتان تیم‌ملی پرتغال در دقیقه 20 در برخوردش با دیمیتری پایت بود که 5-4 دقیقه بعد او را مجبور به ترک میدان کرد. با وجود تلاش فراوان کادر پزشکی تیم‌ملی پرتغال رونالدو نتوانست به بازی ادامه دهد و پس از چند دقیقه لنگان‌لنگان دویدن در میدان در نهایت در میان بهت و ناباوری اعضای کادر فنی تیم‌ملی پرتغال و هواداران این تیم در دقیقه 24 میدان را سوار بر برانکارد و در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، ترک کرد و بازوبند کاپیتانی را به نانی سپرد. پس از این اتفاق به‌نظر می‌رسید که 2 تیم تحت تأثیر اتفاق تلخی که برای رونالدو رخ داد، قرار گرفته‌اند، اما پس از آن فرانسوی‌ها حملات‌شان را از سر گرفتند، هرچند در نهایت هیچ توپی از خط دروازه‌ها عبور نکرد و بازی در نیمه اول با تساوی بدون گل خاتمه یافت.

در نیمه دوم با اینکه تصور می‌شد خروج رونالدو، سبب افزایش فشار حملات فرانسه شود، بازی متعادل‌تر از نیمه اول آغاز شد و ادامه پیدا کرد اگرچه موقعیت‌های فرانسه خطرناک‌تر بود. میزبان یورو از دقیقه 60 به بعد رفته‌رفته بر بازی مسلط شد و فشاری را که در نیمه اول بر پرتغال می‌آورد، از سر گرفت. پرتغالی‌ها اما با دفاعی مستحکم برابر حملات خروس‌ها ایستادگی کردند و این روند تا دقیقه آخر ادامه داشت تا کار به وقت‌های اضافه کشیده شود و 2 تیم 30 دقیقه دیگر برای تصاحب جام قهرمانی با یکدیگر پیکار کنند. به این ترتیب فینال یورو 2016 به نخستین فینال بدون گل تاریخ جام ملت‌های اروپا در پایان 90 دقیقه معمول بازی تبدیل شد. در وقت‌های اضافی هم ادری که در دقیقه 79 جای رناتو سانچس را گرفته بود، تیر خلاص را به قلب میزبان شلیک کرد و جام را برای پرتغال به ارمغان آورد تا شاهکار و شگفتی‌سازی‌های یاران کریس رونالدو در جام پانزدهم کامل شود.

تکرار وارونه تاریخ برای سلسائو

12 سال پس از آن اشک‌های تلخ رونالدوی 19 ساله، این بازیکن توانست با پرتغال جشن قهرمانی بگیرد. جالب اینکه پرتغالی‌ها به شکلی کاملا متضاد با یورو 2004 قهرمان یورو 2016 می‌شوند. همه یورو 2004 را تورنمنت تیم‌ملی پرتغال می‌دانستند، بازی‌ها در خاک این کشور برگزار می‌شد و همه‌چیز برای قهرمانی نسل طلایی سلسائوی اروپا آماده بود. آنها با حضور ستارگانی مانند فیگو، دکو، روی کاستا، نونو گومژ و البته ستاره جوان و جویای نامی به نام کریستیانو رونالدو بازی‌های جذابی ارائه می‌دادند و هنگامی که در لیسبون آماده بازی فینال شدند، سرتاسر جهان فوتبال آماده برگزاری جشن قهرمانی با آنها بود. اما شوک عجیبی به ستاره‌های پرتغال وارد شد و آنها در میان خیل عظیم هوداران‌شان همانگونه که در بازی افتتاحیه برابر یونان مغلوب شده بودند در بازی فینال هم دوباره مقابل این تیم شگفتی‌ساز و بازی تدافعی محضش بازی را واگذار کردند تا اشک از دیدگان رونالدوی جوان جاری شود و نسل بزرگ ستارگانی مانند فیگو و کاستا با ناامیدی بزرگی روبه‌رو شوند.

شاید رونالدو حق داشت آن موقع که بعد از شکست در فینال برابر یونان گریه‌کنان گفت «حقمان نبود اینگونه ببازیم» اما توپ تقدیر فوتبال چرخید و چرخید تا پرتغال در دوره‌ای که اصلا حقش نبود و برخلاف یورو 2004 نه بازی‌هایی هجومی و تماشاگرپسند ارائه می‌داد و نه یک تیم مدعی به شمار می‌رفت، جشن قهرمانی به پا کند؛ آن هم در برابر چشمان حیرت‌زده آبی‌های بلندپرواز فرانسوی. پرتغال درست همانگونه قهرمان یورو 2016 شد که یونان سال 2004 جام قهرمانی را بالای سر برده بود، با این تفاوت که آن یونان معجزه کرد و برابر تیم‌هایی بزرگ با خلاقیت تاکتیکی و سختکوشی بسیار زیاد به پیروزی رسید اما پرتغال در یورو 2016 چنین کاری هم نکرد.

سلسائو در شرایطی جشن قهرمانی می‌گیرد که تنها یک بار در 7 بازی‌اش در این تورنمنت موفق شد در 90 دقیقه وقت قانونی بازی به پیروزی برسد و با 4 مساوی (3 تساوی در 3 بازی مرحله گروهی برابر ایسلند، اتریش و مجارستان و صعود به عنوان تیم سوم/ پیروزی برابر لهستان در ضربات پنالتی هم به صورت رسمی تساوی محسوب می‌شود) و 2 پیروزی حداقلی در دقایق واپسین 30 دقیقه اضافه، یکی از ضعیف‌ترین کارنامه‌ها را در میان قهرمانان یورو به نام خود ثبت کرده است، شاید کارنامه‌ای به مراتب ضعیف‌تر از حتی یونان 2004. اما فوتبال در سال 2016 برخلاف سال 2004 روی شیرینش را به پرتغالی‌ها نشان داد تا کریستیانو رونالدو بعد از 12 سال دوباره با پیراهن پرتغال اشک بریزد البته این بار اشک شادی، اشک قهرمانی.

دشان و اشتباهاتش

طبیعی است که بعد از هر شکستی مقصری وجود داشته باشد. تیغ انتقاد قبل از هر کسی به سوی دیدیه دشان است. سرمربی تیم‌ملی فوتبال فرانسه با تصمیمات اشتباهی که داشت باعث شد تا جام از دست رود. در گزارش زیر به مهم‌ترین اشتباهات تاکتیکی دشان می‌پردازیم که باعث شد تا فرانسه از رسیدن به جام بازماند: کسی دشان را به خاطر قراردادن سیسوکو، ماتوئدی و پوگبا در ترکیب اصلی سرزنش نمی‌کند اما بدون شک علامت سوال بزرگ نیمکت‌نشین کردن کانته بود. ستاره لسترسیتی در کارهای دفاعی بسیار خوب است و می‌توانست بازی حریف را به هم زند. نبود او در این دیدار باعث شده بود تا پوگبا هم به جای شرکت کردن در کارهای هجومی به دنبال دفاع کردن باشد و نتواند گریزمان را در خط حمله تغذیه کند.

چه‌بسا آشکارترین اشتباه دشان در این دیدار اصرار بیش از حد او به حمله کردن از کناره‌ها بود تا جایی که او تنها چنین تاکتیکی را برای رسیدن به دروازه حریف در پیش گرفته بود. با وجود آنکه گریزمان 2 ضربه سر را از دست داد اما همه توپ‌هایی که از کناره‌ها روی دروازه پرتغال ریخته می‌شد تنها به سر پپه و فونته برخورد می‌کرد و این باعث شد تا فرانسه نتواند فرصت‌های زیادی را روی دروازه حریف خلق کند و شب ناامیدکننده‌ای را پشت سر گذارد. ترکیبی که سرمربی تیم‌ملی فوتبال فرانسه به میدان فرستاد بسیار عجیب بود. او از سیسوکو در عمق استفاده کرد، این درحالی است که این بازیکن در کناره‌ها و بویژه سمت راست خوب ظاهر می‌شود. دشان به تصمیم اشتباه خود خیلی سریع پی برد و از این بازیکن در جناح راست بهره گرفت. او با بازگشت به پست اصلی خود بهتر ظاهر شد و توانست فرانسه را هجومی‌تر کند.