یادداشت: داماش دوباره جان گرفت!

سقوط داماش قطعی شده بود اما بازهم چند هزار هوادار برای دیدن اخرین دیدار تیمشان در لیگ دسته اول به استادیوم پیر شهر رشت آمده بودند.به سمت جایگاه هواداران پرشور داماش رفتم اما اجازه نشستن برروی آن سکوها را نداشتم چرا که آن سکو را خالی گذاشتند با پرده ای سیاه وبزرگ.
دربازی های گذشته تشویق ها کر کننده بود اما سکوت مطلق سکوها ددراین بازی برایم دردناک بود.آرام آرام شعارها شروع شد.ابتدا هوادارن چندنفر از عاملین این سقوط ها را در محکمه خود محکوم می کنند.
اعتراضات تندتر می شود آن هم با شعارهایی محلی: شومان امی قدر نانستید اجور هوادار هیچ جا نداشتید
در نهایت سوت پایان بازی به صدا در آمد وسقوط تیمی که جز هوادارنش یاوری نداشت.یعنی کارداماش وهوادارانش به اتمام رسیده است؟ عضدی بی داماش معنایی ندارد، نه به یک چیز این بازی توجه نکرده بودم پرده بزرگ هواداران که بر روی پارچه سیاه رنگی نوشته شده بود: قسم به نام داماش قسم به این هوادار حقتو پس میگیرم.
پارادوکس موجود در پرد سیاه ومتن روی آن بسیار هوشیارانه انتخاب شده بود.در ناامیدی بسی امیدی است.
از فردای ان بازی تلاش ها شروع شد همانند دکتری که برای بیمار ناعلاجش امید به زنده بودن را تجویز می کند،هواداران هم برای تیمشان این نسخه را پیچیدند.
حال پس از تلاش های فراوان هواداران، جسم نیمه جان داماش برخواسته وکورسوی امیدی برای جوانان این شهر روشن شده است.
رجب اف خریدار باکویی تیم داماش از طریق یکی از اعضای شورای شهر رشت به تیم داماش نزدیک شد و با مشاهده شور هواداران این تیم به داماش دلبسته شد.حال پس از سال ها انتظار گروه قبلی این باشگاه که سال ها بر فوتبال رشت احاطه داشتند تا حدودی کنار گذاشته شدند و افرادی علاقمند به رشد فوتبال رشت به کار گمارده شده اند تا خون جدیدی در فوتبال رشت تزریق شود. در آخرین انتصاب این باشگاه نیز محمد مهدی الطافی به عنوان مدیرعامل جدید باشگاه داماش گیلان انتخاب شده است تا پس از چندین سال شاهد حاکمیت عقل گرایی برتیم داماش باشیم.