انصاری‌فر: ممنون آقای سوریان

وقتی بازنده ای حال و حوصله هیچکس و هیچ چیز را نداری. حتی حال نداری به رختکن بروی. دوست داری همانجایی که هستی، بمانی و دنیا با تو کاری نداشته باشند. حوصله خودت را هم نداری. خدا می داند که چه فکرهایی به سرت می زند. اینکه خانواده ات نشسته اند و دارند شکست تو را می بینند. اینکه یک ملت را نا امید کرده ای. مدام خودت را شماتت می کنی. فقط دلت می خواهد گریه کنی. جلوی مردم شرمنده هستی و با خودت فکر می کنی این پایان زندگی است؟ در آن لحظه فکر می کنی بهتر است ساکت را جمع کنی و برای همیشه بروی ولی قشنگی زندگی به همین زمین خوردن ها و بلند شدن هاست.

امشب وقتی تصویر حمید سوریان را روی پله های کنار تشک دیدم در حالی که بغض کرده بود، فهمیدم که دارد همین فکرها را می کند. خیلی بد است که قهرمان ملی ات را این شکلی ببینی. اینقدر مستاصل و خسته. قسمت تلخ ماجرا این است که می دانی می توانست ببرد و در کمال ناباوری باخت.

حالا قصه تمام شده و حمید باخته. از لحظه شکست او، خیلی حرف ها زدند و خیلی نقدها کردند. در این لابلا برای من شنیدن خبر خداحافظی او به مراتب دردناکتر بود. دارم فکر 10 سال بعد را می کنم. روزی که همه دور هم جمع شده ایم و می گوئیم مثل حمید سوریان هیچوقت متولد نشد و تو سرمان می کوبیم که کاش آن شکلی بدرقه اش نمی کردیم. این قهرمانی که الان داریم برای حمله به صفحه اش نقشه می کشیم و می گوئیم او کشتی گیر نبود و به درد نمی خورد، همان کسی است که با مدال هایش، خاطرات شیرین زیادی را در ذهن مان کاشت. به خدا تلخی امشب، یک دهم خاطرات شیرینی نیست که حمید به زندگی مان بخشید....

قهرمان جهان 2005

قهرمان جهان 2006

قهرمان جهان 2007

قهرمان جهان 2009

قهرمان جهان 2010

قهرمان المپیک 2012

قهرمان جهان 2014

ممنون آقای سوریان

منبع: ورزش سه