هنرنمایی تیراندازان در ریو با گدایی فشنگ!

هر جا صحبت از ورزش های پایه و پرمدال شده این پاسخ از سوی مسئولان ورزش کشور شنیده شده که ابتدا خودتان را نشان دهید تا حمایت صورت گیرد اما جای تعجب است که تیراندازی با وجود نشان دادن لیاقت بالای خود در بازی های آسیایی اینچئون و کسب عنوان ششمی المپیک لندن با دست خالی، باز هم آن طور که باید و شاید مورد حمایت قرار نگرفت تا " ورزش ما از یک سوراخ دو بار گزیده شود!"

الهه احمدی پرامیدترین تیرانداز ایران باز هم به فینال تفنگ بادی ده متر راه یافت اما همانند دوره پیش به مقام ششمی بسنده کرد. اشک های الهه تیراندازی ایران از جنس افسوس بود؛ افسوسی به زیادی همه روزهایی که بی برنامه سپری شد، به زیادی اردوهایی که یا لغو شد یا دقیقه نود انجام شد، به زیادی روزهایی که تمرینات خفیف بدون فشنگ برگزار شد. شاید اگر یک نفر در کل کاروان ایران حق داشت بابت نتایجش اشک بریزد آن نفر کسی نبود جز الهه احمدی چرا که به چشم خود دید که چیزی کم از برترین های جهان ندارد اما با امکانات و تدارک بسیار کمتر نسبت به رقبا می تواند همپای آنها رقابت کند.

درخشش تیراندازی ایران در المپیک به فینالیست شدن الهه احمدی ختم نشد. اتفاق جالب تر فینالیست شدن نجمه در تفنگ سه وضعیت بود. دختر جوان و شایسته ایرانی که طلای بازی های آسیایی را در کارنامه داشت توانست در شرایطی به فینال برسد که در این ماده کمترین تمرین و امکانات را داشت. رقبای خدمتی که نتوانستند به فینال این ماده برسند اگر بدانند که نجمه خدمتی بدون فشنگ و تمرین در این ماده به فینال رسید احتمالا از تعجب خوابشان نمی برد!

حالا پس از دومین المپیک موفق تیراندازی، باز هم نجواهایی مبنی بر توجه به رشته های پرمدال به گوش می رسد اما آیا این زمزمه ها پس از المپیک لندن به جایی رسید؟ آیا سهم ایران از 45 مدال توزیع شده در این رشته و در المپیک بعد تنها فینالیست شدن خواهد بود؟

در بخش تپانچه نیز گلنوش سبقت اللهی در ماده ای در ریو تیر زد که در ایران هیچ رقابتی در این ماده برگزار نمی شود چرا که اساسا فشنگی نه برای مسابقه و نه برای تمرین وجود ندارد.

تیراندازی ایران لازلو را از این پس در اختیار نخواهد داشت چرا که او پیش از این اعلام کرده بود برای رسیدگی به مسائل خانوادگی قصد دارد به مربیگری خود خاتمه دهد. اما سوال مهم اینجاست که سرمربی بعدی تیم باز هم باید در رقابت های برون مرزی از تیراندازان خارجی فشنگ های اضافی را گدایی کند؟

اگر هفته اول المپیک را بی مدال سپری می کنیم. اگر مدام تقویم را نگاه می کنیم و لحظه شماری می‌کنیم تا مسابقات کشتی و وزنه برداری و تکواندو شروع شود، اگر جدول مدالی المپیک ساعت به ساعت تغییر می کند و سهم ایران خط تیره است، دلیلش بی توجهی به رشته هایی مانند تیراندازی است که از قضا چون بسیار زود برگزار می شود درخشش در آن می تواند برای کاروان ایران بسیار روحیه بخش و امید آفرین باشد.

فدراسیون تیراندازی در سال 94 و 95 به گفته رئیس فدراسیون روزهای پرفشاری را از نظر مالی تجربه کرد. استرس لغو سفرها و اردوها همیشه وجود داشت. نبود قشنگ و تمرین خشک نیز به یک عادت رایج در آمده بود. با همه این اوصاف تیراندازی جزو رشته هایی بود که در المپیک مدیون نشد. مدال گرفتن ایران در رشته ای جدید در المپیک، در تیراندازی بیش از هر رشته دیگری محتمل به نظر می رسد به شرط آنکه"جیره" تیراندازی از بودجه ورزش کشور بیشتر شود.

مسئولان کمیته ملی المپیک در اظهارنظرهای خود درباره تیراندازی گفته بودند که "نیم نگاهی به مدال تیراندازی داشتیم اما آن را جزو سبد پیش بینی به حساب نیاورده بودیم." مشخص نیست که این نیم نگاه بر اساس چه حمایت و برنامه ای شکل گرفته است که حالا امیدی به گرفتن مدال به وجود آمده است.

شاید نمی دانند که: "تخم حنظل کاشتی خرما مجو..... گندم از گندم بروید جو ز جو

منبع: ایسنا