برنده‌ها و بازنده‌های ایران در المپیک

برنده‌ها

کیانوش رستمی: اولین مدال‌آور و اولین طلایی کاروان ایران با اقتدار قهرمان دسته ٨٥ کیلوگرم وزنه‌برداری شد و مدال‌های المپیک خود را به عدد دو رساند.

سهراب مرادی: سهراب پس از دو سال سخت مزد تلاش خود را گرفت. پایان شاهنامه برای سهراب خوش بود و او به راحتی به طلای دسته ٩٤ کیلوگرم وزنه‌برداری دست پیدا کرد.

حسن یزدانی: جوان ٢١‌ساله جویباری شاهکار کرد. شکستن طلسم ١٦ سال طلانگرفتن کشتی آزاد و قهرمانی در یک فینال حماسی. او جوان‌ترین قهرمان المپیک است.

کیمیا علیزاده: نام خود را در تاریخ جاودانه کرد. کیمیای ورزش ایران با مدال برنزش برای اولین‌بار بانوان را در المپیک صاحب مدال کرد؛ مدالی که سال‌ها همه منتظر آن بودند.

مجتبی عابدینی: تا مرز مدال پیش رفت؛ اما در نهایت چهارم شد. درست است که این شمشیرباز دوست‌داشتنی مدال نگرفت؛ اما با بردهای تاریخی‌اش قهرمان مردم شد.

کمیل قاسمی: سال‌ها لقب «کمیل ٣٠ ثانیه» را یدک خواهد کشید. کمیل در ریو نقره‌ای شد و دومین مدالش را جشن گرفت. اوج کار او برد تاریخی برابر حریف آمریکایی‌اش در نیمه‌نهایی بود.

قاسم رضایی: به‌هرحال قاسم را هم باید در فهرست برنده‌ها دانست. او با دو مدال المپیکی پرافتخارترین فرنگی‌کار ایران در المپیک است.

سعید عبدولی: هرچه که بود، عبدولی حالا مدال المپیک را در کارنامه‌اش دارد و با خاطره‌ای خوش ریو را ترک کرد.

حسن رحیمی: رحیمی می‌توانست به مدال خوش‌رنگ‌تری برسد؛ اما با نمایش تماشایی‌اش از مردم نمره قبولی گرفت. مدال برنز المپیک هم دستاورد کمی نیست.

رسول خادم: نتایج کشتی آزاد واقعا درخشان بود و این موفقیت را باید به پای سرمربی کشتی آزاد نوشت. شکسته‌شدن طلسم طلا و گرفتن سه مدال در شش وزن نتیجه‌ای مطلوب است؛ البته اگر ماجرای رضا یزدانی نبود، رسول چهار‌مدالی می‌شد.

حسن تفتیان: رسیدن به نیمه‌نهایی دو ١٠٠ متر برای این ورزشکار موفقیت محسوب می‌شود؛ هرچند سریع‌ترین مرد ایران انتظار بیشتری از خودش داشت.

الهه احمدی و نجمه خدمتی: به‌هرحال رسیدن به فینال مسابقات تیراندازی نتیجه خوبی است. با‌این‌حال احمدی فقط به دنبال مدال بود و با چشمانی گریان به کار خود پایان داد.

زهرا نعمتی: درست است که این کماندار با یک باخت ریو را ترک کرد؛ اما همین حضورش در المپیک و پرچم‌داری‌اش یک موفقیت به شمار می‌رود.

بازنده‌ها

محمدرضا پولادگر: تکواندو مردان ایران ناکام بزرگ کاروان ایران بود؛ در‌این‌میان مرد اول ناکامی رئیس فدراسیون محسوب می‌شود. تیمی که با سه قهرمان جهان به ریو رفت و با دستی خالی و نمایشی ضعیف میدان را ترک کرد. از آن بدتر «مزدور‌خواندن» ایرانی‌های جمهوری آذربایجان به وسیله پولادگر بود که او را با انتقادهای زیادی روبه‌رو کرد. به غیر از پولادگر، بیژن مقانلو، مهدی خدابخشی، سجاد مردانی و فرزان عاشورزاده همگی جزء بازنده‌ها بودند.

محمد بنا: آقای خاص کشتی ایران در ریو نتوانست انتظارات را برآورده کند. درست است که کسب دو مدال برنز هم نتیجه بدی نیست؛ اما از محمد بنا انتظار حداقل یک طلا می‌رفت. فرنگی‌کاران روی تشک آنچه را مردم انتظار داشتند، ارائه ندادند؛ برعکس آزادکاران. اینجاست که معمار نسل طلایی کشتی فرنگی ایران هم حضور در فهرست ناکامان را تجربه می‌کند. حمید سوریان را هم نباید فراموش کرد. او هم جزء ناکامان بزرگ کاروان ایران بود.

احسان حدادی: نایب‌قهرمان المپیک در ریو تنها سایه‌ای از خودش را داشت. با پرتاب‌هایی ضعیف حتی نتوانست به فینال راه پیدا کند. درست است که بیشتر دوومیدانی‌کاران ضعیف بودند؛ اما از حدادی انتظار می‌رفت که حداقل پرتاب‌های بهتری داشته باشد.

بوکس: خانواده بوکس را هم باید ناکام ریو دانست. رئیس فدراسیون قول داده ایران سه، چهار و حتی پنج سهمیه بگیرد؛ اما احسان روزبهانی تنها نماینده ایران در ریو بود که با یک بازی و یک باخت به کار خود پایان داد. بعد از المپیک هم اعضای خانواده بوکس علیه هم مصاحبه کردند تا ناکامی‌شان بیشتر هم شود.

جودو: جودو همچنان روی خط ناکامی حرکت می‌کند. این رشته که می‌تواند برای یاران مدال‌آور هم باشد، با دو ورزشکار در المپیک حاضر بود. هر دو در همان مسابقه اول‌شان بدون آنکه فنی بزنند، باختند. سال‌هاست که جودو ایران حال و روز خوشی ندارد.

پینگ‌پنگ، دوچرخه‌سواری، والیبال، تیروکمان، قایق‌رانی و شنا رشته‌هایی‌ هستند که عملکردی متوسط داشتند که نه می‌توان آنها را بازنده دانست، نه برنده. البته از ورزشکارانی مثل نوشاد عالمیان انتظار بسیار بیشتری می‌رفت.