سهم ورزشکار در موفقیت یا عدم موفقیت

 در این مقاله قصد بررسی سهم ورزشکاران در عدم موفقیت المپیک ریو دارم، فراموش نمی‌کنم مصاحبه یکی از مربیان المانی باشگاه استقلال در مورد فوتبالیست‌های ایرانی که معتقد بود اگر فوتبالیست‌ها در ایران به پول برسند، راضی می‌شوند و حرفه‌ای فکر نمی‌کنند و کمتر در فکر پیشرفت و رسیدن به اروپا هستند، هجوم بازیکن‌های ایرانی به امارات و قطر در سال‌های اخیر موید این سخن است.

 اما در مورد المپیک ریو، از کشتی فرنگی از آقای بنا گرفته تا بیشتر کشتی گیران ملی بعد از موفقیت در المپیک لندن شروع به رفتارهای غیر حرفه‌ای کردند، آقای نوروزی بشیر، بابا جانزاده در طول برگزاری مسابقات در ایران درگیری‌هایی ایجاد کردند شاید، قاسم رضایی از معدود کشتی گیران فرنگی بود که سرش به کار خودش بود و مدال هم گرفت.

 یا در دوومیدانی مخصوصا آقای احسان حدادی، با گرفتن یک مدال شاید توقع داشت همه ورزش کشور فقط به ایشان توجه کنند و مربی اختصاصی با انتخاب خودش آوردند، در مورد تکواندو که بهتر می‌دانید چی شد و عکس العمل رییس فدراسیون در مورد آقای مهماندوست گویای خیلی از مسایل است.

  در مورد وزنه برداری فراموش نکنید  کیانوش رستمی خودش وزنه زد و مربی تاثیری نداشت، به هر جهت ورزشکار وقتی به المپیک راه پیدا کرد خودش هم باید دست به کار شود حریفانش را بشناسد فیلم‌هایش را تهیه کند و آنالیز داشته باشد، نه اینکه به عنوان مهمان یک مسابقه بدهد و برگردد  پس ورزشکار هم در ناکامی خود سهم دارد.

نعمت الله امین نژاد / دی اسپورت