نباید پشت مدال برنز یک خانم مخفی شد!

فدراسیون تکواندو همیشه یکی از فدراسیون هایی بوده است که در رقابت های المپیک عملکرد خوبی داشته است.اتفاقی که این بار در ریو هرگز نیفتاد و یکی از بدترین نتایج تاریخ این رشته ورزشی رقم خورد.شاید تا قبل از المپیک همه روی حداقل یک مدال طلا و یک مدال برنز این رشته ورزشی حساب باز می کردند اما در المپیک،تیم آقایان که ناکام بود و همه در باد القابی چون سونامی و نابودگر خوابیده بودند و در تیم بانوان هم کیمیا علیزاده به تنهایی جور همه را کشید تا فدراسیون نشین ها حالا پشت سر او مخفی شوند.

تکواندو ایران در ریو شکست نخورد،بلکه شکست اصلی را آنها در جام جهانی در مکزیک خوردند.زمانی که فرزان عاشورزاده در فینال به مدال نقره رسید.آن زمان انتقاد های زیادی به این فدراسیون شد.خیلی ها از سبک های تکراری مقانلو و بی باک گلایه می کردند و حرفشان این بود که حریفان دست فرزان عاشورزاده،خدابخشی و مردانی را خوانده اند و دیگر تاکتیک های قدیمی جواب نمی دهد اما گوش آقایان بدهکار این حرفها نبود.

تکواندوی ایران بعد از رفتن مهماندوست از فنون زیبای خودش فاصله گرفته است و کار بچه های ایران شده ضربه پا به سمت جلو و مشت به هوگوی حریف!تعارف که نداریم،کلکسیون اجرای فن را باید در مبارزه خدابخشی با میلاد بیگی(ملی پوش آذربایجان)را مشاهده کرد.جایی که شاگرد مهماندوست روی شیاپ چانگ هر کاری دلش خواست انجام داد و نشان داد که تکواندو فنون جذابی هم دارد.

تکواندو ایران در المپیک به چند نکته اساسی باخت.اول اینکه، مهدی بی باک و بیژن خان مقانلو ثابت کردند که لباس سرمربیگری به تن آنها گشاد است.دوم اینکه تکواندوی ایران از لحاظ اجرای فن از سایر کشورها عقب افتاده است و عملکرد ضعیفی در کارهای دفاعی دارد و نکته سوم هم اینکه ورزشکاران ایران هم در باد القابی که توسط فدراسیون جهانی به آنها داده شده خوابیده اند.القابی چون سونامی،نابودگر و ...شکی وجود ندارد که تکواندو ایران نیاز به یک خانه تکانی اساسی دارد.نیاز به معماری مصل رضا مهماندوست که بیاید و دوباره تیم ملی را از نو بسازد.