مجتبی رمضانی: قلب مان برای موفقیت نساجی می تپد

به گزارش " دی اسپورت"، مجتبی رمضانی فصل را با سایپا آغاز کرد ولی خیلی زود با سرمربی این تیم به بن بست رسید و به زادگاهش بازگشت تا به نساجی بپیوندد. رمضانی می گوید، قبل از آغاز فصل پیشنهادات زیادی داشتم ولی به خاطر نگاه مثبت فرکی به بازی ام، همه را رد کردم ولی به یکباره همه چیز تغییر کرد.
گفتگو خبرنگار دی اسپورت با مجتبی رمضانی، هافبک - مهاجم این روزهای نساجی را در زیر می خوانید.
در تمرین و بازی های پیش فصل سایپا حضور داشتید ولی به یکباره از جمع خودروسازان جدا شدید.
قبل از آغاز فصل پیشنهادات خیلی خوبی داشتم که به خاطر صحبتی که با آقای فرکی انجام داده بودم و نگاه مثبت ایشان به توانایی فنی ام، همه را رد کردم. ولی به یکباره همه چیز تغییر کرد. مسابقات شروع شد و من نیمکت نشین محض شده بودم. به همین دلیل دوباره نزد سرمربی رفتم و دلیل نیمکت نشینی ام را جویا شدم که گفتند در پازل تاکتیکی من جای نداری. روزهای سختی بود. دوگانگی در صحبت فرکی و رد کردن پیشنهادات خیلی اذیتم می کرد. با برخی از دوستانم مشورت کردم و به این نتیجه رسیدم که برای آینده فوتبالم بهتر است علیرغم میل باطنی ام از تیمی که دو سال در ان زحمت کشیدم، جدا شوم.

و به نساجی پیوستید.
جدایی ام از سایپا زمانی بود که اکثر تیم های لیگ برتری نفرات مورد نظر خود را جذب کرده بودند پس عملا شانس برای ادامه فوتبال در لیگ برتر را از دست دادم. چند پیشنهاد از تیم های متمول لیگ یکی هم داشتم ولی همیشه گفته بودم که اگر قرار است در لیگ یک بازی کنم انتخاب اولم نساجی است مگر آنکه مرا نخواهند.

از شرایطی که نساجی با ان دست به گریبان است اطلاع داشتید؟
بله، من دوستان زیادی در تیم و قائمشهر دارم و در واقع می دانستم که نساجی مشکل مالی دارد حتی در زمان مذاکره جهت عقد قرارداد هم به من گفتند که تیم مشکل دارد ولی این را هم اضافه کردند که قرار است خیلی زود این مشکلات حل شود.

وقتی وارد مجموعه نساجی شدی تیم را چگونه دیدید؟
من دیدار نساجی برابر نفت مسجد سلیمان را که با نتیجه دو بر یک به سود ما به پایان رسید را از نزدیک دیدم و زمانی که در تمرینات حاضر شدم و یکدلی و یکپارچگی بازیکنان و مشکلات مالی را دیدم واقعا شوکه شدم. به طور مثال، وقتی تیم برای بازی ارنج می شود شما نمی توانید ببینید که مثلا، نفرات نیمکت نشین ناراحت هستند یا مثلا با رفتارشان نشان دهند که معترض هستند و تمام تیم با تمام وجود قلبشان برای موفقیت تیم می تپد. این نکته ای است که در خیلی از تیم ها وجود ندارد. کادر فنی و در راس انها فکری چنان جو صمیمانه ای در تیم به وجود اورده اند که می توانم بگویم همین موضوع تبدیل به رمز موفقیت نساجی شده است.

مشکلاتی که می دانید می تواند در روند تیم تاثیر بگذارد؟
چرا نباید تاثیرگذار باشد؟ حتی اگر در این چند هفته هم اتفاقی نیفتد بالاخره این زخم یک جایی سر باز می کند. نباید بگذاریم زخم سر باز کند و سپس به دنبال مرهم درد باشیم زیرا ان زمان دیگر خیلی دیر است. نساجی تنها در بازی نخست لیگ آزادگان شکست خورده و این نشان از قدرت تیم دارد. شرایطی که نساجی گرفتار ان است نیاز به یک عزم استانی دارد تا مشکلات حل شود. کسب نتایج مطلوب به هر تیمی شخصیت می دهد و نساجی به شخصیتی که برای صعود احتیاج دارد دست یافته و حالا که روی نوار پیروزی گام بر می دارد باید حمایت شود ولی به شخصه هنوز چیزی ندیدم.

از زمانی که به نساجی پیوسته اید ایا مسوولین شهری یا استانی به تمرینات آمده اند؟
خیر، واقعا هیچکس را ندیده ایم. حتی سرمربی تیم قبل از بازی با رفسنجان از همه دعوت کرد تا به تمرینات بیایند که تنها هواداران آمدند. زندگی و کسب درآمد سخت شده است. همین که یک فردی حاضر است از جیب شخصی خود برای تیم هزینه کند باید به وی دست مریزاد گفت. شما وضعیت دیگر تیم ها را ببینید. چرا باید روزی برسد که مردم قایمشهر بگویند، یادش بخیر، یک روز ما هم تیمی به نام نساجی داشتیم؟ باور کنید این تیم حیف است، من از هر کسی که فکر می کند کاری از دستش برای رهایی تیم از مشکلاتی که با ان دست به گریبان است ساخته است خواهش می کنم پیش قدم شود و اختلاف بین مسوولین و پرهام را حل کنند. چرا نباید از تیمی که به راستی پتانسیل صعود دارد حمایت شود؟

بازیکنان غیربومی به شما که قایمشهری هستید، اعتراض نمی کنند؟
ببینید، نساجی همیشه کم و بیش این وضعیت را داشته و من خودم حتی زمانی که در سایپا بودم هم اتفاق افتاده بود که چند ماهی پول نگیرم ولی تیم در چنین بلاتکلیفی نبود. به نظر من شرایط برای بازیکنان غیربومی دشوارتر از بازیکنان بومی است زیرا انها علاوه بر مشکلات ما باید دوری از خانواده و زندگی در غربت را هم تحمل کنند. بازیکنان غیربومی آنقدر قلب بزرگی دارند که به خاطر هواداران هم شده به چیزی اعتراض نکنند و همه چیز را در خود بریزند ولی باید ترسید از روزی که کاسه صبر بازیکنان لبریز شود و صدای اعتراض شان بلند شود. بالاخره انها سختی زندگی، بازی در شهر غریب و دوری از خانواده را به خاطر کسب درآمد تحمل می کنند.

حرفی اگر مانده بفرمایید.
در انتها از همه انهایی که زمان حضور مادرم در بیمارستان جویای حالش بودند و مرا تنها نگذاشتند تشکر می کنم. همچنین از مسوولین شهری و استانی می خواهم که به اوضاع نساجی رسیدگی کنند تا مشکلات حل شود زیرا کادر فنی و بازیکنان همه تلاششان را به کار گرفته اند تا مردم را خوشحال کنند و مسوولین می توانند راهی که ما در پیش گرفته ایم را با حمایت همه جانبه هموار کنند تا به لیگ برتر صعود کنیم.