دیر شروع کردی جادوگر؛ حیف!

از هر زاویه‌ای که به موضوع نگاه کنیم، حضور علی کریمی در کلاس‌های مربیگری اتفاق پسندیده و خوشایندی است. اینکه یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال ایران تصمیم گرفته برای ورود به فصل جدید زندگی حرفه‌ای‌اش، یک مسیر استاندارد و علمی را انتخاب کند قطعا مایه خرسندی است، اما وقتی به این روزهای کریمی نگاهی می‌اندازیم و آن را با روزگار جوانی‌اش مقایسه می‌کنیم، یک حسرت بزرگ روی دل‌مان آشکار می‌شود؛ اینکه کاش علی کریمی 15سال پیش اینقدر «عاشق» فوتبال بود!

خیلی‌ها، حتی آنهایی که اهل اغراق نیستند و با کسی تعارف ندارند می‌گویند علی کریمی تکنیکی‌ترین فوتبالیست تاریخ ماست. اصلا رفاقت او با میشاییل بالاک شاید از روزی شروع شد که با آن دو تا تو سر توپ محشرش در بازی ایران و آلمان، یکی از بهترین هافبک دفاعی‌های تاریخ اروپا را پی کارش فرستاد. با این همه اما، کریمی در روزهای اوج جوانی هرگز علاقه ویژه‌ای به فوتبال نداشت. از خودش نقل می‌کردند که می‌گفت اگر راه دیگری را برای امرار معاش بلد بود، حتما فوتبال را ول می‌کرد و سراغ آن کار می‌رفت! می‌گفت در 27سالگی از فوتبال خداحافظی می‌کند و می‌رود در افق محو می‌شد. او البته 8سال دیرتر کفش‌هایش را آویخت؛ یعنی درست به اندازه شماره پیراهنش! شگفت‌انگیزتر اینکه انگار بعد از وداع با فوتبال، جادوگر تازه یاد دلبستگی‌اش به این رشته ورزشی افتاده؛ مربی تیم ملی می‌شود، به خونه‌به‌خونه بابل مشاوره مدیریتی می‌دهد و در کلاس مربیگری شرکت می‌کند!

حال این روزهای علی‌آقا خیلی خوب است، اما کاش سر سوزنی از این شعف در دوران جوانی‌اش ظهور می‌کرد؛ همان روزها که با کوچکترین اراده‌اش هر مدافعی در جهان محو می‌شد، همان روزها که حقش توپ زدن در بزرگترین باشگاه‌های اروپا بود، اما بهترین سال‌های جوانی‌اش را از سر شکم‌سری خرج عرب‌های اماراتی کرد. آقای شماره هشت آن روزها به فوتبال به چشم «قلک» نگاه می‌کرد، اما حالا ورق برگشته. البته حالا هم دیر نیست. همین علاقه امروز هم از «هیچی» بهتر است، اما فکرش را بکنید اگر جادوگر آرام امروز در 22سالگی اینقدر خاطرخواه فوتبال بود، چه معجزه‌ای ممکن بود رخ بدهد! شاید هم بخشی از مشکل متوجه ساختارهای فوتبال ماست که بزرگترین استعدادهای‌مان «تصادفی» ظهور می‌کنند، بنابراین هرگز آموزش‌های فرهنگی و اجتماعی لازم را نمی‌بینند و بخش زیادی از انرژی‌شان را هدر می‌دهند. امان از این الماس‌های تراش نخورده!

کریمی دیر کرده، اما درست آمده. حالا که او میل دارد مربیگری را بیازماید، خیلی خوب است که از راه صحیحش وارد شده. با این همه اما نکته ضروری قابل توجه او این است که بداند مربیگری یک دنیای کاملا جدید و متفاوت به شمار می‌آید؛ حوزه‌ای که او در حال حاضر «جادوگر»ش نیست و یک مهره کاملا معمولی حساب می‌شود. پس باید دوباره از صفر شروع کرد و صابون هر پیشامدی را هم به تن زد. خوش‌آمدی آقای همیشه محبوب!

منبع:بانک ورزش