پشت پرده مالی اسپانسر سرخابی‌ها چه بود؟

 تا قبل از استعفای نمادین علی‌اکبر طاهری از مدیریت باشگاه پرسپولیس و سپس جلسه‌اش با وزیر ورزش و تکذیب هرگونه مشکل با حامی مالی، کمتر کسی (اعم از اهالی رسانه و مردم) از پشت پرده اختلافات خبر داشت اما سیاست قابل حدس سرپرست باشگاه پرسپولیس و اطلاعاتی که توسط نزدیکان او به بعضی رسانه‌ها داده شد، فاش کرد که اتفاقات عجیبی در پشت پرده رخ داده و کمتر کسی جزئیات دقیق آن را می‌داند. پرسپولیس که فصل بسیار درخشانی را پشت سر گذاشته بود با حذف لخویا در دوحه به جمع 8 تیم برتر آسیا صعود کرد و این دقیقا همان زمانی بود که طاهری باید بازی‌اش را آغاز می‌کرد. او بی‌آنکه استعفای کتبی و رسمی دهد، سخنانی را ارائه داد که بوی استعفا می‌داد. حرفش هم ساده و سرراست بود؛ وضعیت مالی ما باید مشخص شود اما رسانه‌ها اطلاعات کافی در این باره نداشتند. از این رو از سوی نزدیکان باشگاه به چند رسانه اطلاعاتی ارائه شد مبنی بر اینکه پرسپولیس مبلغی نزدیک به 21 میلیارد تومان از این سامانه طلبکار است. طاهری که گویا توانسته بود با دیگر اپراتور بزرگ یعنی ایرانسل به توافق برسد، صریحا از وزارتخانه اجازه خواست با عدم تمدید قرارداد با همراه اول، سراغ رقیب برود. اما نکته قابل توجه در اطلاعات افشا شده مربوط به جایی می‌شد که فاش کرد باشگاه استقلال حاضر به بخشیدن مطالباتش از این سامانه هواداری شده است!

اصولا چرا باید مدیریت استقلال تن به چنین حرکت عجیبی دهد؟ تیمی که خودش به صورت جدی مشکلات مالی دارد چرا باید به هواداری که به او اعتماد کرده و ماهانه 6 هزار تومان از جیبش به اسم استقلال به اسپانسر کمک می‌کند، پشت کند؟ در بعضی گزارش‌های ارائه‌شده آمده بود در فصل گذشته، هواداران استقلال برخلاف پیش‌بینی صورت گرفته به حد نصاب کافی نرسیدند و از سوی دیگر این هواداران پرسپولیس بودند که به واسطه نتایج درخشان تیم برانکو، بیش از پیش‌بینی‌ها عدد 6 را به سامانه هواداری فرستادند. طبق توافقات باید باشگاه پرسپولیس در پایان فصل رقم 21 میلیارد تومان را از حامی مالی‌اش می‌گرفت اما به واسطه اینکه این سامانه در بخش دیگر متضرر شده است، از پرسپولیسی‌ها خواستند آنها هم در این ضرر شریک باشند. مشخص نیست صحت و سقم این اطلاعات تا چه حد است اما از آنجا که از منابع نزدیک به باشگاه پرسپولیس افشا شده باید کمی بیشتر از یک شایعه، آن را جدی گرفت. آنچه طاهری در سر داشت نه استعفا بود و نه هوا کردن حامی مالی، او می‌خواست با این اهرم اولا طلب کلان باشگاه را با اهرم وزارت ورزش و شخص وزیر زنده کند، ثانیا تکلیف خودش را برای ابقا یا برکناری مشخص کند. گویا تیر او به هر دو هدف خورده است. اینک وظیفه رسانه‌هاست که به صورت شفاف مشخص کنند دقیقا سود این سامانه از اعتماد هواداران 3 تیم پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی چند میلیارد تومان بوده است. اگر این خبر درست باشد که چون هواداران استقلال و تراکتورسازی مطابق انتظار حمایت نکردند، پرسپولیسی‌ها هم شریک ضرر شدند، باید از مدیریت قرمزها سوال کرد چرا تن به امضای چنین شراکتی داده‌اند؟ اصلا در قرارداد قید شده که در صورت سود بیش از حد، باشگاه‌ها هم شریک می‌شوند یا آنها فقط شریک زیان هستند؟

محمدرضا داورزنی به عنوان معاون وزیر ورزش باید نقش خودش را در این بین مشخص کند تا جلوی خروجی پرحجم ماشین شایعه‌سازی گرفته شود. اگر مدیران ما امروز در این باره شفاف‌سازی نکنند شاید هیجان و زور زدن‌های شومن‌های سیما، قبل از شروع بازی‌ها، هیچ هواداری را ترغیب به مشارکت در این طرح نکند. اگر شفاف‌سازی شود دیگر لازم  نیست حسینی و هاشمی در فاصله یکی دو دقیقه مانده به آغاز یک مسابقه فوتبال آنگونه تصنعی سعی در ترغیب هواداران این تیم‌ها کنند.  اگر هوادار مطمئن شود پولش مستقیم به جیب تیم محبوبش می‌رود علاوه بر آزمودن شانس خود برای بردن یک هدیه کلان، با فراغ بال تلفن همراه را برمی‌دارد و عدد مورد نظر را می‌فرستد ولی حالا سوالات بی‌پاسخ بسیاری بر زمین مانده و هیچ مدیر بالادستی نمی‌خواهد به ولی‌نعمت خود بگوید تکلیف این پول‌های میلیاردی چه شده است؟ اگر سازمان لیگ، بخش وسیعی از پول بلیت‌فروشی و تبلیغات محیطی را به جیب می‌زند و به باشگاه می‌گوید هیس! باز هم ایرادی ندارد. اگر به هر نحوی، اجازه خصوصی شدن 2 باشگاه پرهوادار را هم به هزار و یک دلیل، نمی‌دهند باز هم ایرادی ندارد. اما استفاده ابزاری از تعصب هوادار و عنوان کردن این حرف که پول شما به جیب تیم محبوب‌تان می‌رود و سپس بلاتکلیف ماندن میلیاردها تومان پول بی‌زبان، دیگر قابل گذشت و اغماض نیست. در این خیانت همه شریک جرم هستند و نخستین خروجی‌اش بی‌اعتمادی هوادار به باشگاه محبوبش است.

منبع:وطن امروز