به گزارش"دی اسپورت"،همچنان فوتبال ایران با وجود اقتدار در رده بازی‌های ملی در حسرت معرفی چند بازیکن به لیگ‌های معتبر اروپایی است. قاره سبز بازیکنان پرتعدادی از ایران را در خود جای داده که امسال ٣ نفر دیگر هم به آنها اضافه شدند اما بحث اینجاست که سال‌ها از بازی کردن بازیکنان ایرانی در ٥ لیگ معتبر اروپا می‌گذرد و هر ساله هم با وجود شایعات فراوان خبری از انتقال‌های این‌چنینی در میان لژیونرهای ایرانی نیست. در سال جام‌جهانی باز هم ستاره‌های فوتبال ایران در رسیدن به تیم‌های معتبر اروپایی ناموفق بودند تا همگان دل به درخشش مردان کی‌روش در جام‌جهانی روسیه ببندند و سپس شاهد ترانسفر ستاره‌های ایرانی به تیم‌های بزرگ اروپایی باشند.
ترانسفر از لیگ ایران
چهار بازیکنی که فصل گذشته در لیگ ایران مشغول بازی بودند، برای فصل آینده تصمیم گرفتند فوتبال خود را خارج از کشور پیگیری کنند. رامین رضاییان و کاوه رضایی به تیم‌هایی از لیگ بلژیک پیوستند تا فهرست این لیگ نیز به دیگر لیگ‌های درجه دوم و سوم اروپایی که ایران در آنها نماینده دارد، اضافه شود. همچنین احسان حاج‌صفی، مدافع – هافبک ملی‌پوش فصل قبل سپاهان تصمیم گرفت همبازی مسعود شجاعی در پانیونیوس یونان شود. سروش رفیعی که پیشنهادی از اروپا نداشت، بیشتر با انگیزه مسائل مالی راهی قطر شد و باید دید در آن‌جا چه سرنوشتی در انتظارش خواهد بود. البته می‌توان به این فهرست رضا شکاری را هم اضافه کرد که هنوز مشخص نیست انتقالش به روستوف قطعی شده یا خیر.
کدام لژیونرها بازگشتند؟
پژمان منتظری و مجتبی جباری که چند سالی در لیگ قطر فعالیت می‌کردند، تصمیم گرفتند بار دیگر به تیم محبوب خود یعنی استقلال برگردند و به بازی کردن در خارج از ایران پایان دهند. همچنین چند بازیکن ایرانی شاغل در خارج از کشور وضع نامعلومی دارند. بدون‌شک مطرح‌ترین لژیونر اشکان دژاگه است که در فصل قبل فقط دقایق کوتاهی به میدان رفت. او با توجه به مصدومیتش بازگشت ناموفقی به وولفسبورگ داشت تا جزو نخستین خروجی‌های این تیم در پایان فصل باشد و ایرانی‌ها را از داشتن یک بازیکن در لیگ‌های معتبر اروپایی ناامید کند. علی کریمی که فصل قبل در لیگ کرواسی موفق نبود، وضع نامشخصی دارد، اگرچه کی‌روش به آینده این جوان امیدوار است.
شایعاتی که باز هم پوچ بود!
در چند سال اخیر دایما شایعاتی در رسانه‌های ایرانی و خارجی درباره برخی لژیونرهای موفق کشورمان منتشر شده که فوتبال‌دوستان را به حضور چند ستاره در لیگ‌های معتبر اروپا امیدوار کرده است. سردار آزمون، بازیکنی بوده که بیشترین شایعات در چند‌سال اخیر درباره انتقالش به تیم‌های بزرگ قاره سبز وجود داشته و نام تیم‌هایی چون لیورپول، آرسنال و اخیرا لاتزیو برای علاقه‌مندی به جذب او مطرح شده است. همچنین در پایان فصل گذشته لیگ هلند، گفته می‌شد چند تیم از لیگ جزیره شدیدا به دنبال جذب علیرضا جهانبخش هستند اما این ملی‌پوش ایرانی همچنان به کار خود در آلکمار هلند ادامه خواهد داد. حتی مهدی طارمی که تلاش زیادی کرد تا با توجه به آمار خوبش در رده باشگاهی و ملی راهی باشگاه‌های بزرگ اروپایی شود، باز هم ناکام ماند.
بختیاری‌زاده: حرفه‌ای نبودن فوتبال ایران مانع پیشرفت می‌شود
سهراب بختیاری‌زاده، کارشناس فوتبال کشورمان درباره چرایی طولانی شدن غیبت بازیکنان ایرانی در لیگ‌های معتبر اروپا به «شهروند» می‌گوید: «همین چند بازیکن جوانی هم که در چند‌سال گذشته موفق شدند به لیگ‌های درجه دوم و سوم اروپایی برسند، محصول آکادمی باشگاه‌های ایرانی بودند. این نشان می‌دهد که در صورت سرمایه‌گذاری در فوتبال پایه می‌توانیم امیدوار باشیم بازیکنان بیشتری را به اروپا ترانسفر کنیم. در گذشته هم اگر دقیق بررسی کنیم، متوجه می‌شویم بازیکنانی چون دایی، کریمی، باقری و عزیزی به صورت حرفه‌ای به تیم‌های بزرگ اروپایی نرفتند و اگر همین استعدادها از جوانی شناخته می‌شدند، به مراتب جایگاه بالاتری در فوتبال اروپا به دست می‌آوردند.»
وی همچنین می‌افزاید: «در فوتبال ایران پول کمی هزینه نمی‌شود اما هیچ سهمی برای فوتبال پایه قایل نیستیم. به همین خاطر یک بازیکن بااستعداد تا بتواند خودش را به فوتبال ملی معرفی کند و مورد توجه باشگاه‌های خارجی قرار بگیرد، پروسه زمانبری خواهد بود. البته بحث تبلیغات و اسپانسرینگ هم در انتقال بازیکنان به تیم‌های بزرگ تاثیرگذار است. کشورهایی چون قطر و چین توانستند با هزینه‌ای که در لیگ داخلی‌شان کردند، فوتبال خود را به جهان بشناسانند اما تیم‌های ایرانی قادر نیستند حتی دستمزد بازیکنان داخلی را بدهند، چه برسد به این‌که بازیکنان بزرگ با قراردادهای آنچنانی جذب کنند. تمامی این مسائل به حرفه‌ای اداره نشدن فوتبال برمی‌گردد که بالاخره باید در آینده نزدیک یا دور حل شود.»
چرا از چین و قطر عقب افتادیم؟
وقتی درخشش بازیکنانی چون «هیونگ مین سون» مهاجم کره‌ای تاتنهام و «شینجی کاگاوا» بازیکن ژاپنی دورتموند را مشاهده می‌کنیم، حسرت می‌خوریم که چرا نباید ایران در لیگ‌های معتبر اروپایی نماینده‌ای داشته باشد، درحالی‌که فوتبال ملی ایران به مراتب در جایگاه بالاتری نسبت به ژاپن و کره‌جنوبی قرار گرفته است. حتی قطر توانسته بازیکن جوانی چون «اکرم عفیف» را به ویارئال بفرستد یا چین که اخیرا یک بازیکن ملی خود را به وردربرمن با هدایت مربی ایران ترانسفر کرد. جای خالی بازیکنان ایرانی در میان ستاره‌های آسیایی لیگ‌های معتبر اروپایی خالی است؛ درحالی‌که در رده ملی تیم کی‌روش توانسته جایگاه بالاتر خود نسبت به رقبای آسیایی را اثبات کند. به نظر می‌رسد بررسی چنین موردی باید در دستور کار کارشناسان و تصمیم‌گیرندگان فوتبال قرار بگیرد تا بعد از جام‌جهانی ٢٠١٨ بتوانیم شاهد حداقل حضور دو، سه بازیکن ایرانی در لیگ‌های معتبر باشیم؛ اتفاقی که بعد از جام‌جهانی ١٩٩٨ برای خیلی از بازیکنان تیم‌ملی ایران رخ داد.
منبع:شهروند
