گل‌هایی بدتر از گل‌هایی که بیرانوند خورد

مثلا گل اصلی را اصلا بیرون از ورزشگاه خوردیم ، آن جا ملاک ورود به ورزشگاه برای نیمی از جامعه پرچمی بود که در دست داشتند و با افسوس فراوان ، آن پرچمی که مجوز محسوب می شد،درمیان سه رنگش ، سبز نداشت و سیاه داشت .یعنی آن عکس ها که بانوان ایرانی با حسرت زیر آن ، استیکر های غمگین و خشمگین می گذاشتند و می پرسیدند ، چه تفاوتی میان ما و بانوان سوری هست ؟ من به شخصه اعتقاد دارم که ورزشگاه رفتن خیلی هدیه دندان گیری برای بانوان ایرانی نیست ، بازی های بد، امکانات بد، خیلی از آقایان را از حق ورزشگاه رفتن پشیمان می کند  اما این که این ماجرا تمامی ندارد، از آن گل هایی است که به دروازه حقوق شهروندی زده می شود و باید کاری کرد، واقعا نمی شود کاری کرد؟

یک گل بد هم بعد از بازی خوردیم ، شاید هم قبل از بازی ....ما هنوز نتوانسته ایم رابطه میان تیم ملی و فدراسیون فوتبال را به گونه ای تنظیم کنیم که از دوران قهر و آشتی عبور کند ، هر وقت قرار به جشن است ، پای خواسته های تیم ملی وسط می آید ، پای حرف های تند کارلوس کی روش و اعتراض های تمام خود جوش بازیکنان تیم ملی ! این اعتراض ها آن قدر تکرار شده که وقتی کارلوس کی روش در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی با سوریه گفت ، شاید این آخرین حضور من در نشست باشد ، نه کسی جدی گرفت ، نه کسی تیترش کرد،نه کسی به صفحه اینستاگرام رییس جمهور رفت ...اما اگر می خواهیم یک تیم خوب در جام جهانی داشته باشیم ، تیمی که بخواهد صعود کند ، باید تیم ملی را از مرحله غرولند و اعتراض خارج کنیم و کاری کنیم که این با آرامش کامل برای سفر به روسیه آماده شود ، راستش همیشه هم حق با کی روش و تیمش نیست اما ما آن قدر بهانه به او می دهیم که او همیشه دست بالا را در اختیار دارد، آخر تیم ملی باید لنگ حقوق و پاداش باشد، هنوز؟ داریم می رویم جام جهانی ، این مسائل جزیی که نباید گل به خودی برای خراب شدن جشن ما باشد.

منبع:خبرآنلاین