فريدون زندی: حس كردم به من حسادت می‌كنند

 حالا لبخندي مي‌زند و مي‌گويد: «الان ديگر چرا كسي براي استقبال نمي‌آيد.» شايد با لبخند اما به نظر اين بازي سرنوشت براي همه فوتباليست‌ها و شايد براي سلبريتي‌هاست. فريدون بعد از مدت‌ها دوري، براي چند روز به تهران آمده و اين فرصتي بود تا او را به خبرورزشي دعوت كنيم... 

بله، خب من هم نتيجه بازي را اين‌طور پيش‌بيني نمي‌كردم. راستش من بازي را با تمركز كامل نديدم چون جايي بودم اما به گل‌ها دقت كردم. پرسپوليس ضعف دفاعي داشت. نمي‌دانم شايد حساسيت بازي روي عملكرد بازيكنان اثر گذاشته بود. جاگيري بازيكنان خوب نبود. سعي مي‌كردند جلو بروند و گل بزنند شايد اين مسئله باعث شد سازمان دفاعي‌شان به هم بريزد. وقتي اينقدر ريسك مي‌كني و جلو مي‌روي، راحت‌تر گل مي‌خوري. فكر كنم بعد از دو گل هيچ نبايد اينقدر جلو می‌رفتند. بايد باهوش‌تر بازي مي‌كردند. اگر هوشمندانه بازي مي‌كردند شايد يك گل مي‌زدند و 2 بر يك مي‌شد. الان واقعاً 4 بر صفر را جبران كردن سخت است.

من قبلاً فوتباليست بودم، برايم تاكتيك و تكنيك مهم بود. هر بازيكني به هر حال دوست دارد خودش را در زمين بازي نشان دهد ولي الان معتقدم فوتبال، 80 درصد كار بدني است. به نظرم فوتبال ايران بايد روي اين مسئله تمركز بيشتري كند. در بازي الهلال هم واقعاً مشخص بود آنها چقدر از نظر بدني بهتر هستند.

مثل چي؟

قطعاً كار بدني فقط اين نيست كه تو در تمرين چه كار مي‌كني؟ بايد غذاي درست بخوري، درست بخوابي و اينها روي هم يك پكيج خيلي مهم است. من شك دارم كه در ايران اين كارها را درست انجام دهند.

ببين اين چيزي كه مي‌گويي براي باشگاه‌هاي سطح بالاست. يعني همه باشگاه‌ها اين‌طور نيستند كه بازيكنان را از صبح در باشگاه ساپورت كنند. بعضي‌ها هستند كه صبح بازيكن را تمرين مي‌دهند و بعد او به خانه‌‌اش مي‌رود ولي بازيكن مي‌داند غير از تمرين، بايد در خارج از زمين هم حرفه‌اي عمل كند.

همان‌طور كه گفتيد الان بازيكنان بيشتر به اروپا مي‌روند ولي قبلاً خيلي اين‌طور نبود. خب پول زيادي در ايران نمي‌دادند و بازيكنان هم راغب نبودند بروند. الان هم همين شكلي است. در اروپا براي شروع، زياد پول نمي‌دهند. يعني بايد تو را بشناسند. وقتي خوب باشي، پول خوب مي‌دهند. بازيكنان بايد از فرصتي كه در اختيارشان قرار مي‌گيرد استفاده كنند. يكي مثل سردار آزمون خيلي وقت پيش بهترين تصميم را گرفت و در سن 17 سالگي رفت اروپا. الان بهترين بازيكن ايران است.

من آن بازي را ديدم. ببين يك‌سري مشكلات با هم اين شرايط را به وجود مي‌آورند. مشكل بدني، شكل بازي تيم و...  استرس هم واقعاً اثر دارد. من بازيكن بودم و مي‌دانم اين‌طور وقت‌ها به بازيكنان ايراني چه استرسي وارد مي‌شود. اين خيلي اثر مي‌گذارد. به خاطر همين يك روز مي‌بينيد استقلال 6 گل از العين مي‌خورد و پرسوليس هم 4 گل از الهلال. البته يه چيز بگويم واقعاً اتفاقي كه افتاد در بازي الهلال و پرسپوليس شايد تكرار نشود. پرسپوليس از نظر تاكتيكي و بدني كمي از الهلال عقب‌تر است‌‌؛ يعني فاصله 4 گل نيست. شايد 10 بار ديگر اين دو تيم با هم بازي كنند، هيچ‌وقت اين نتيجه تكرار نشود. شايد ببازند ولي با اختلاف يك گل نه 4 گل.

بله، متأسفانه استقلال با يك باخت به العين، اين‌طوري مي‌شود. يعني شكل كار تيم را عوض مي‌كند و چيزهاي منفي مي‌آورد. به نظر من اين چيزها اشتباه است. باخت اتفاق مي‌افتد و نبايد به خاطر يك شكست، كل تيم را عوض كرد.

نتايج را دنبال كردم ولي همه بازي‌ها را نديدم.

من واقعاً نمي‌دانم چه اتفاقاتي افتاد ولي يادم هست از پارسال همين داستان‌ها بود. استقلال سال گذشته هم اول فصل نتيجه نگرفت. امسال هم همين‌طور بود. فكر كنم بايد مشكل استقلال را در بدنسازي جستجو كرد. اگر استقلال سال گذشته خوب شروع مي‌كرد حتي مي‌توانست قهرمان ليگ برتر شود.

نمي‌خواهم در اين باره نظر بدهم چون داخل تيم نيستم ولي به هر حال وقتي مربي مي‌رود، زياد خوب نيست ديگر. من فكر مي‌كنم بازيكنان دوست داشتند منصوريان بماند. منصوريان آدم خوبي است، مربي خوبي است، به نظرم بدشانسي هم آورد.

من اصل مشكل فوتبال ايران را در حضور يا غيبت مربيان جوان نمي‌بينم، بلكه به نظرم مشكل اصلي ما كار در پايه است. ما بايد بهترين مربيان را براي رده‌هاي نوجوانان و جوانان بگذاريم. بازيكنان ايراني بايد از نظر تاكتيكي و بدني راه بيفتند. آنها در سن جواني، مي‌توانند ياد بگيرند ولي شما به بازيكن24 ساله نمي‌تواني، تاكتيك ياد بدهي. شما بايد در جواني به فوتباليست‌ها همه چيز را ياد بدهي و در بزرگسالان هم ادامه پيدا كند نه اينكه تازه در تيم بزرگسالان بخواهيد به آنها ياد بدهيد. البته به نظرم مربياني كه با جوانان كار مي‌كنند بايد با تجربه باشند. همه‌‌اش نمي‌شود بگويي مربي جوان بيايد. يك جا تجربه هم نياز است. ما بايد براي پيشرفت همه چيز را با هم داشته باشيم. امكانات هم نياز است. ما هنوز يك زمين درست در فوتبال ايران نمي‌بينيم. به خاطر همين فوتبال ما قشنگ نمي‌شود. من خودم بازيكن بودم. مي‌رفتم شهرستان بازي مي‌كردم. زمين سوراخ بود! اصلاً نمي‌شد روي آن چمن‌ها پاسكاري كرد. من خودم بيشتر بازي‌هاي خوبم را در آزادي انجام دادم يا در اصفهان. اگر در مسابقه ديگري خوب بودم، شايد اتفاقي بود. (خنده)

ببين بيشتر از اينكه چند زمين داشته باشيد، مهم اين است كه چطور مراقب كنيد. ما يك زمين تمرين خوب و يك ورزشگاه مي‌خواهيم و بايد از آن مراقب كنيم. اگر در ايران بلد نيستند اين كار را انجام دهند بهتر است يكي، دو نفر از خارج بياروند تا به آنها ياد بدهند. نمي‌دانم شايد اينقدر گرون است كه ايراني‌ها دنبالش نمي‌روند و يك زمين درست نمي‌كنند. واقعاً سؤالي كه پيش مي‌‌آيد اين است‌‌؛ ما چطور باشگاه حرفه‌اي نداريم ولي توقع داريم بازيكن حرفه‌اي باشد؟

*ببين يكي مثل جباري زياد از اين حرف‌ها مي‌زند. تو چقدر اين حرف‌ها را قبول داري؟

من حرف‌هاي مجتبي را قبول دارم.

بله، خب اينكه گفتيد مسئله مهمي است ولي من حرف‌هاي مجتبي را قبول دارم.

ببخشيد چي؟

آهان. ببين من يا كي‌روش اولين نفري نيستيم كه اين حرف‌ها را مي‌زنيم. همه مي‌دانند مشكل چيست. بايد يك نفر پيدا شود و بگويد از همين امروز مي‌خواهيم همه چيز را درست كنيم.

بله ديگر.

من از اتفاقاتي كه براي اين دو بازيكن افتاد بي‌خبرم ولي آنها اگر شرايط خوبي داشته باشند قطعاً مي‌توانند به هر تيمي كمك كنند.

خب براي من يك مقدار سخت بود ولي اگر بخواهم بگويم كلاً اين‌طوري بود، اشتباه است. فكر كنم هم براي من سخت بود و هم براي ايران. مدتي طول كشيد تا هر دو به هم عادت كنيم. فرهنگ اينجا واقعاً فرق داشت. بايد هر دو با هم كنار مي‌آمديم ولي آخر سر واقعاً خوشحال شدم كه چنين تصميمي گرفتم. اگر حالا به حضور ديگر بازيكنان كمك كرده باشم كه چه بهتر.

(خنده)

ببين من آن موقع مي‌خواستم بگويم خيلي خوشحال آمدم ولي خوشحال و آمدم را با هم ميكس كردم و خوش اومدم را گفتم! (خنده) مشكل از شما بود كه منظور من را نگرفتيد. (خنده)

خيلي استرس داشتم و البته خوشحال بودم. اولين تجربه من با تيم ملي در بحرين بود. اين بازي باعث شد تا با بچه‌ها كمي آشنا شوم. در تهران ولي همه چيز فرق مي‌كرد. اگر اولين بازي برايم در تهران بود، سخت‌تر مي‌شود.

يادش به خير. الان ديگر كسي نمي‌آيد. (خنده) شوخي كردم. واقعاً زمان خوبي بود. كلي خاطره دارم. همين جا مي‌خواهم از هواداراني كه از من حمايت كردند و مي‌كنند تشكر كنم. من سعي مي‌كردم هميشه بهترين بازي‌ها را انجام دهم.

بعضي وقت‌ها اذيت مي‌شدم ولي سعي كردم هميشه به طرفداران احترام بگذارم. ببين من آدمي هستم كه زياد دوست نداشتم در چشم باشم. اين‌طوري نيستم كه دوست داشته باشم در خيابان من را بشناسند. دوست دارم وقتي در فوتبال نيستم، با دوستانم برویم بيرون شامي بخوريم. دوست دارم با دوستان و فاميل بيرون باشم و همه من را هم يك آدم معمولي بدانند. مي‌فهمي چه مي‌گويم؟ دوست ندارم زياد آدم مهمي باشم. واقعاً هيچ‌وقت به خاطر فوتباليست بودنم امتيازي نخواستم. هنوز هم اين‌طور نيستم.

متأسفانه چنين چيزي را در فرهنگ ايران زياد داريم و خيلي بد است. من فكر مي‌كنم همين فرهنگ غلط بعضي جاها يكسري چيزها را خراب كرده و آن حسودي است. حسودي چيز بدي است. من اين را حس مي‌كردم كه بعضي‌ها حسادت مي‌كنند. اين من را اذيت مي‌كرد. من كاري نكردم و دست خودم نبود. من مي‌خواستم با همه خوب باشم ولي احساس كردم يكسري جاها حسود زياد است ولي وقتي زمان گذشت، خيلي چيزها بهتر شد و من هم راحت‌تر شدم ولي اولش واقعاً سخت بود.

من آن موقع بدشانسي هم زياد آوردم. بد موقع مصدوم شدم. وقتي من تصميم گرفتم به ايران بيايم، باشگاه كايزرسلاترن اذيتم كرد. حالا مستقيم اذيت نمي‌كردند ولي دوست نداشتند من به تيم ملي بيايم. از قبل گفته بودند چنين تصميمي نگير. در آلمان دوست دارند وقتي بازيكني را بزرگ مي‌كنند، او را نگه دارند چون با خودشان فكر مي‌كنند شايد يك روز به تيم ملي‌مان رسيد. ولي وقتي مي‌روي، مي‌گويند رفته است و نبايد به اندازه قبل به او توجه كرد. كايزرسلاترن ديگر از من حمايت نكرد و بعدش هم به من گفتند مصدوميت‌هايت دارد زياد مي‌شود و ديگر نمي‌توانيم تو را نگه داريم. (فريدون بعد حرف‌هايي درباره چرايي بيرون ماندن در آن برهه گفت و از ما خواست اين حرف‌ها را ننويسيم.‌)

من نمي‌توانم زياد درباره سامان حرف بزنم. راستش او را نمي‌شناسم و بازي‌هايش را نديده‌ام ولي اشكان هم در رده ملي خوب بوده و هم رده باشگاهي. قبل از اينكه اشكان بيايد مي‌دانستم او در تيم ملي مي‌تركاند. از نظر بدني اشكان خيلي قوي است. فوتبالش هم خوب است. مي‌دانستم او انرژي به تيم ملي دهد ولي يك جورهايي مثل من در رده باشگاهي افت كرد.

يك زمان داشتيم. حتي وقتي در قطر مصدوم شدم، پيش پزشكان فولام رفت و اشكان اين هماهنگي را كرد اما به خاطر دوري، الان ارتباط‌مان كمتر شده است.

ببين اين خيلي مهم است كه در كدام لول بازي داري. يعني سرعت بازي در ليگي كه هستيد، چطور است. سوئد ليگ بدي نيست ولي بايد ببينيم سامان در تيم ملي چطور بازي مي‌كند. بازيكنان بايد در بازي‌هاي بزرگ خودشان را نشان بدهند. شايد شما در ليگ دسته سه يك كشور ببيند و بگوئيد واي عجب بازيكني است ولي در ليگ دو نتواند خودش را نشان بدهد. پس نبايد زود درباره بازيكنان قضاوت كرد.

من اين‌طور نگاه نمي‌كنم. من الان در آلمان دارم طوري قدم برمي‌دارم كه پيشرفت كنم و به عنوان يك مربي تجربه به دست بياورم. در آلمان مدرك B را گرفته‌ام. بايد يك‌سال در يك باشگاه كار كنم كه دارم اين كار را مي‌كنم. خيلي وقت‌ها در تمرينات تيم اول باشگاه هم حاضر مي‌شوم تا بيشتر كار ياد بگيرم. به هر حال يك روز مي‌خواهم به ايران بيايم. نگاه من اين است كه ياد بگيرم و بخواهم در آينده اين تجربه را به فوتبال خودمان منتقل كنم. حالا اگر من در ايران مربي شوم و يكي بخواهد اذيت كند، ديگر دست من نيست. من مي‌خواهم حرفه‌اي كار كنم و تيمم را به شكل حرفه‌اي اداره كنم. اصلاً به اين فكر نمي‌كنم كه نكند به ايران بيايم و اذيت شوم. حالا اگر اين وسط كسي خواست اذيت كند، دست من نيست. نبايد از ترس يك كار را انجام ندهم. به هر حال در فوتبال مديريت كردن خيلي مهم است. نه فقط در ايران كه در آلمان هم همينطوري است.

من استقلالي شدم و استقلالي ماندم. واقعاً اين باشگاه را دوست دارم. آدمي نيستم كه بگويم من مي‌خواهم مثلاً 5 سال ديگر سرمربي استقلال شوم. ان‌شا‌ءا... هر موقع زمانش بود، اتفاق مي‌افتد. خب دوست دارم يك روز مربي باشگاه بزرگي مثل استقلال شوم ولي الان فقط دارم به يادگيري فكر مي‌كنم.