حذف احتمالی وزنه برداری از بازی‌های المپیک

 

درواقع از ماه ژوئن گذشته که کمیته بین‌المللی المپیک زنگ خطر را به صدا درآورد؛ در آن برهه پرده از دوپینگ گسترده وزنه‌برداران در بازی‌های المپیک ٢٠٠٨ و ٢٠١٢ برداشته و مشخص شد که دوپینگ در این رشته ورزشی چقدر گسترده است. همان زمان IOC (کمیته بین‌المللی المپیک) هشداری جدی به فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری (IWF) داد و از آنها خواست «قبل از پایان سال ٢٠١٧» پیشنهاداتش برای مقابله جدی با دوپینگ در وزنه‌برداری را بدهد. حالا در گزارشی که خبرگزاری فرانسه نوشته، توماس باخ، رئیس IOC، می‌گوید: «وزنه‌برداری را زیر نظر گرفته‌ و حضورش در بازی‌های المپیک ٢٠٢٤ را فعلا مشروط کرده‌ایم». اینکه چرا کمیته بین‌المللی المپیک عدم حضور احتمالی وزنه‌برداری را به دو المپیک دیگر موکول کرده، به این خاطر است که رشته‌های حاضر در المپیک ٢٠٢٠ توکیو مشخص شده و وزنه‌برداری یکی از رشته‌های حاضر در این المپیک خواهد بود. بااین‌حال اگر ضمانت لازم از سوی فدراسیون بین‌المللی این ورزش ارائه نشود، حضور در المپیک ٢٠٢٤ به خطر می‌افتد. «IOC همین حالا گزارشاتی از IWF دریافت کرده مبنی‌بر اینکه شرایط رو به بهبود است. ما هم از این برنامه نت‌برداری می‌کنیم، ولی شرایط برای حضور این رشته در المپیک ٢٠٢٤ همچنان مشروط باقی می‌ماند تا اینکه این رشته ورزشی به شرایط حاکم بر دنیای ورزش احترام بگذارد».

اینکه فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری به زعم خودش شرایط را بهتر کرده به این خاطر است که یک‌سری تغییرات در راه انتخابی بازی‌های المپیک اعمال کرده است. پیش‌تر سیستم رسیدن به بازی‌های المپیک برای وزنه‌برداری به صورت تیمی بود، ولی این سیستم تغییر کرده و وزنه‌برداران باید به صورت انفرادی سهمیه المپیک را به دست بیاورند. ضمن اینکه برای کنترل شرایط دوپینگ هم کسب سهمیه که پیش‌تر در یک بازه زمانی دوساله صورت می‌گرفت کاهش یافته و به ١٨ ماه رسیده است. توماس باخ می‌گوید: «ما از فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری خواسته‌ایم مجددا گزارشی در ماه ژوئن آینده به ما ارائه کند تا در جلسه کمیته اجرائی درباره‌اش تصمیم‌گیری کنیم».

درست مشابه با شرایطی که برای کشتی پیش آمد، حذف احتمالی وزنه‌برداری از بازی‌های المپیک می‌تواند به ضرر کاروان ایران باشد. فارغ از اینکه هنوز مشخص نیست چه آینده‌ای در انتظار وزنه‌برداری ایران است، ولی باید گفت این رشته همواره یکی از رشته‌های مدال‌آور ایران در المپیک بوده است؛ اگر قرار باشد زیاد از زمان کنونی فاصله نگیریم، باید اشاره‌ای به بازی‌های المپیک ٢٠١٦ ریو کرد؛ جایی که کل کاروان ایران از مجموع ١٤ رشته مختلف فقط سه طلا به دست آورد که سهم وزنه‌برداری دو طلا بود. کیانوش رستمی و سهراب مرادی در وزنه‌برداری برای کاروان ایران طلا به ارمغان آوردند و به‌تنهایی دوسوم طلای کاروان ایران را به نام خودشان ثبت کردند. حالا پرواضح است که در صورت کنارگذاشته‌شدن این رشته از بازی‌های المپیک، کارنامه ورزش ایران در این بازی‌ها، افت محسوسی خواهد کرد.

فارغ از وزنه‌برداری، شرایط برای حضور بوکس در بازی‌های المپیک هم به خطر افتاده است؛ این‌بار موضوع دوپینگ نیست، بلکه عدم شفافیت مالی و زدوبند در سطح فدراسیون جهانی دلیل این موضوع عنوان شده است. آن‌طور که توماس باخ می‌گوید، اگر فدراسیون جهانی بوکس (AIBA) هم نتواند برنامه‌های مالی و مدیریتی‌اش را شفاف‌تر از گذشته کند، روی لبه تیغ می‌رود.