رضازاده: از وزنه‌برداری نرفته‌ام که بخواهم برگردم!

به گزارش «دی اسپورت»؛  10‌سال از آخرین وزنه‌ای که حسین رضازاده بالای سر برد، می‌گذرد اما نام او همچنان در لیست رکوردداران وزنه‌برداری جهان به چشم می‌خورد. فوق ستاره‌ای که در آغاز قرن بیست‌ویکم با ثبت رکوردهای خارق‌العاده در دسته فوق‌سنگین نگاه تمام علاقه‌مندان به وزنه‌برداری را به خودش دوخت، این روزها فعالیت چندانی در ورزش ندارد و صرفا به‌عنوان یک کارمند وزارت ورزش اخبار حوزه ورزش را رصد می‌کند. رئیس سابق فدراسیون وزنه‌برداری از شرایط موجود این رشته چندان رضایت ندارد؛ اگرچه دارای یک کرسی آسیایی است و از سوی دیگر همچنان به‌عنوان یکی از قهرمان‌های نامدار این رشته در دنیا شناخته شده به حساب می‌آید. در روزهای پایانی‌سال با قهرمان ٢ دوره المپیک همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با حسین رضازاده را می‌خوانید:

این‌روزها خبری از شما در فضای ورزش نیست. فعالیت ورزشی خاصی دارید؟

من از ورزش دور نیستم و کارمند وزارت ورزش محسوب می‌شوم. البته با فدراسیون وزنه‌برداری ارتباط خاصی ندارم و گاهی اوقات بر سر مسائل مختلف شاید با مسئولان فدراسیون هم‌صحبت شوم. من سال‌های زیادی از عمرم را در ورزش سپری کردم و هیچ وقت از وزنه‌برداری و ورزش دور نخواهم شد. به‌طورکلی از وزنه‌برداری و ورزش جدا نشدم که بخواهم برگردم.

شما دارای یک کرسی آسیایی هم هستید. به واسطه این سمت با علی مرادی رئیس فدراسیون ایران ارتباطی دارید؟

بله، من همچنان عضو هیأت رئیسه کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا هستم. همین چند روز قبل دعوتنامه‌ای به دستم رسید که در مسابقات آسیایی نوجوانان و جوانان که اواخر فروردین ٩٧ برگزار می‌شود، حضور پیدا کنم. فدراسیون هم چند روز دعوتنامه‌ای برای جام فجر برای من ارسال کرده بود که به خاطر دوری مسیر نتوانستم به اهواز بروم. البته شاید چون مسیر دور بوده و می‌دانستند که من نمی‌روم، مرا دعوت کردند!

صحبت از جام بین‌المللی فجر کردید. سومین دوره این رقابت‌ها که شنبه به پایان رسید از نظر شما دارای سطح کیفی مناسبی بود؟

سطح این مسابقات شاید از برخی رقابت‌های وزنه‌برداری استانی هم پایین‌تر بود! نام این جام، بین‌المللی است اما وقتی یک کارشناس نتایج را رصد می‌کند، متوجه می‌شود که چه سطح پایینی داشته است. برخی از دوستان از من می‌پرسیدند که این چه مسابقات بین‌المللی است که وزنه‌برداران ١٠٠ کیلو وزنه می‌زنند! جالب این‌که در برخی از اوزان در مجموع ٢، ٣ نفر شرکت‌کننده وجود داشت که آن هم از وزنه‌برداران خودمان بودند. شاید اگر من انتقاد کنم، علیه من جبهه بگیرند اما مردم بالاخره همه مسائل را متوجه می‌شوند و دایما در کوچه و خیابان به من می‌گویند وزنه‌برداری با این وضع نابود می‌شود.

به‌نظر می‌رسد شما به مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری انتقاد دارید اما روی کاغذ این فدراسیون در المپیک ٢٠١٦ و مسابقات جهانی ٢٠١٧ نتایج خوبی کسب کرد.

این نتایج را چه کسانی رقم زدند؟ همان وزنه‌بردارانی هستند که در دوره من پرورش یافتند و مطرح شدند. کیانوش رستمی که در المپیک ٢٠١٦ قهرمان شد، ‌سال ٢٠١١ هم قهرمان جهان شده بود. سهراب مرادی هم که از قدیم در وزنه‌برداری بود. همین وزنه‌برداران هم اکثرا رکوردهای خودشان را در مسابقات جهانی نزدند و به خاطر این‌که ١٠ ابرقدرت جهان در این رقابت‌ها حاضر نبودند، توانستیم قهرمان شویم. مسابقات جهانی‌سال ٢٠١٨ و با اضافه شدن این ١٠ کشور مشخص می‌شود که جایگاه وزنه‌برداری ایران دقیقا کجاست.

ضعف اصلی فدراسیون را در چه بخش‌هایی می‌بینید؟

مثلا یک مسابقه برگزار کردن چقدر سخت است که نتوانستند جام فجر را در سطح یک رقابت استانی برگزار کنند؟ بالاخره از پول بیت‌المال برای این مسابقات هزینه شده و باید بازخوردی داشته باشد. از سوی دیگر می‌بینیم که کیانوش رستمی چند‌سال است می‌گوید من تنها تمرین می‌کنم و فدراسیون هم نمی‌تواند روی حرف ورزشکار حرف بزند. شاید هم حق با کیانوش رستمی باشد اما به‌هرحال نخستین بار رئیس فدراسیون این اجازه را به او داده و حالا هم باید پاسخگو باشد.

در دوره ریاست شما هم این اتفاق افتاد که چند ملی‌پوش مطرح گفتند با کوروش باقری کار نمی‌کنند اما بعد از مدتی این مشکل حل شد؟

بله، ٥ نفر از ملی‌پوشان بعد از المپیک ٢٠١٢ گفتند ما با کوروش باقری کار نمی‌کنیم و می‌خواهیم خودمان جداگانه تمرین کنیم. ما نپذیرفتیم و آنها یک‌سال از وزنه‌برداری دور بودند و خودشان ضرر کردند. الان من نمی‌توانم بگویم که حق با کیانوش رستمی است یا فدراسیون. به‌هرحال او خودش را در المپیک ثابت کرد و امسال هم احساس کردم که اذیتش کردند و نتیجه نگرفت.

نظرتان درباره ٢ وزنه بردار فوق‌سنگین ایران چیست؟

متاسفانه بهداد سلیمی بعد از مصدومیت شدیدی که برای زانویش پیش آمده بود، تکنیکش طوری شده که در حرکت دوضرب کمی مشکل دارد. به نظرم فدراسیون باید در این رابطه با کمیته فنی فدراسیون جهانی مذاکره کند و دراین‌باره توضیح دهد وگرنه ممکن است در سال‌های آینده هم چنین اتفاقی برای بهداد تکرار شود. سعید علی‌حسینی هم که خدا را شکر بعد از چند‌سال برگشت و رکوردهای خوبی را نسبتا ثبت کرده است. به‌هرحال باید این را هم در نظر بگیریم که هر ٢ وزنه‌بردار سنشان بالا رفته و در دسته فوق سنگین هم وقتی سن بالا می‌رود، قدرت کاهش می‌یابد.

تالاخادزه، وزنه‌بردار گرجستانی رکورد یکضرب و مجموع را شکسته اما رکورددار دوضرب جهان همچنان شما هستید.

به هر حال رکوردها در ورزش حرفه‌ای ماندگار نیست. بعد از من چند‌سال بهداد سلیمی آمد و قهرمان جهان بود و حتی رکورد یکضرب را زد اما چند سالی است که مدال طلای فوق سنگین از دست ایران خارج شده و حالا به دست این وزنه‌بردار گرجستانی افتاده است. البته رکورددار دوضرب من هستم و تالاخادزه هنوز نتوانسته به وزنه ٢٦٣ کیلوگرمی برسد. اینطور که شنیدم در تمرینات ٢٦٠ کیلوگرم را هم زده و اگر هم در آینده رکوردم را بزند، ناراحت نمی‌شوم چون در ورزش حرفه‌ای چنین اتفاقاتی طبیعی است. او را از نزدیک می‌شناسم و از نظر اخلاقی هم ورزشکار خوبی است. واقعا همان رکورد ٢٢٠ کیلوگرم که در یکضرب زده، فوق‌العاده است.

فکر می‌کنید در سال‌های آینده ممکن است وزنه‌برداران ما به رکوردهای تالاخادزه برسند؟

با این‌که سن بهداد سلیمی و سعید علی حسینی بالا رفته، ممکن است با تلاش بتوانند به او برسند. با این حال باید روی جوان‌ها سرمایه‌گذاری کنیم تا در آینده دوباره طلای فوق سنگین که ارزش زیادی هم دارد را از کشورهای دیگر بگیریم.

چند ماهی است که ماموریت شما در شورای شهر به اتمام رسیده؛ حالا می‌توانید بگویید از تجربه‌ای که خارج از فضای ورزش داشتید، راضی هستید؟

من خارج از فضای ورزش نبودم. در همان شورای شهر سعی کردیم به‌عنوان ورزشکار در راستای پیشرفت ورزش گام‌هایی برداریم. مجموعه‌های ورزشی زیادی را افتتاح کردیم و کمک خوبی به مردم تهران از این نظر شد. قطعا می‌توانم بگویم حضور در شورای شهر تجربه خوبی بود. با مشکلات مردم آشنا شدیم و سعی کردیم آنها را تا جایی که می‌توانیم حل کنیم.

شما برخلاف برخی از ورزشکاران دیگر حاضر در شورای شهر خیلی حاشیه‌ای نداشتید.

من همیشه سعی می‌کنم دور از حاشیه‌ها باشم. عباس جدیدی هم از دوستان خوب من است و بارها به او توصیه کردم که از حاشیه‌ها دوری کند. به‌هرحال شخصیت او با من متفاوت است.

و آخرین سوال. هدف ورزشی بعدی حسین رضازاده چه خواهد بود؟

چیزی قابل پیش‌بینی نیست. من سعی می‌کنم برای ورزش کشور به‌ویژه وزنه‌برداری گام‌های مثبتی بردارم. اگر بتوانم در بخش بین‌المللی کرسی‌های تاثیرگذاری به دست می‌آورم؛ اگرچه نیاز به حمایت داخلی هم هست.