ماجرای تبانی در تیم ۹۸

كمتر از يك ماه به آغاز جام‌جهاني باقي مانده است. ارزيابي شما از وضعيت قفس توري تيم ملي در آستانه اين تورنمنت بزرگ چيست؟

فكر مي‌كنم انتخاب چهار دروازه بان براي حضور در اردوي تيم ملي نشان مي‌دهد كه مقداري شك و ترديد براي انتخاب شماره يك تيم ملي وجود دارد. به نظر مي‌رسد عملكرد هر چهار نفر آن‌ها به گونه اي نبوده كه اعتماد سرمربي را جلب كند. از طرفي معتقدم اين انتخاب بد نبوده تا كادر فني به اين جمع بندي برسد كه چه كسي را بايد به عنوان شماره يك تيم، درون دروازه بگذارد.

اگر بخواهيم واقع بينانه و بدون تعارف نگاه كنيم، بيرانوند با توجه به نمايش و عملكردش حداقل در ماه هاي اخير به گمان كارشناسان و اهالي فوتبال، فرد مطمئني براي شماره يك بودن نيست. شما اين موضوع را تاييد مي كنيد؟

همان‌طور كه گفتم، هر چهار نفر دعوت شده مطمئن نيستند و سرمربي هم مطمئن نشده كه بتواند نظر قطعي خودش را اعلام كند. بايد تمرينات و بازي‌هاي تداركاتي برگزار شوند و عملكرد تك تك آن ها مورد بررسي بيشتري قرار بگيرد. دروازه تيم، مهم‌ترين بخش تيم است بنابراين اميدوارم هرچه زودتر سرمربي به اطمينان كامل برسد و انتخاب نهايي او مشخص شود.

شما فكر مي كنيد گزينه بهتري بود كه بتواند در جمع اين افراد قرار بگيرد؟

ببينيد، اين گزينه بهتر كه در حال حاضر بهترين درازه‌بان فوتبال ماست، مهدي رحمتي است و انتخاب نشده؛ اين نظر كي روش است و بحث و گفت‌وگو در مورد آن هم به نظرم بيهوده است.

او عملكرد بسيار خوبي را در استقلال داشته و همين باعث شده برخي آرزو كنند كه اي كاش كي‌روش او را ببخشد تا دروازه ايران به فرد مطمئني برسد.

عدم دعوت رحمتي، نظر سرمربي است و بايد به آن احترام گذاشت اما به اعتقاد من اشتباه است و اميدوارم چوب اين اشتباه را در جام جهاني نخوريم.

صحبتي كه در محافل فوتبالي مي‌شنويم و تبديل به يك آرزو براي هواداران تيم ملي شده، اين است كه اي كاش كي‌روش ازاميرعابدزاده به عنوان شماره يك تيم ملي استفاده كند!

اين « اي كاش» را چه كسي گفته است؟

شخص خاصي مد نظرمان نيست؛صحبتي است كه بين فوتبال‌دوستان مطرح مي شود.

از اين افرادي كه مي‌گوييد، چه كسي عملكرد عابدزاده را ديده است؟

كار عابدزاده را شايد كمتر كسي ديده باشد اما اين آرزو بيشتر به ‌دليل عملكرد بيرانوند مطرح مي شود!

وقتي كار كسي را نديده ايم، چگونه مي توانيم بگوييم اي‌كاش؟! اگر نمايش او را ديده بوديم، مي توانستيم مقايسه كنيم و بگوييم بهتر است يا نه. بدون شك ملاك انتخاب از بين اين نفرات تمرينات قبل از جام جهاني بوده و اين مقايسه اشتباه است. ما بايد معيار و ملاكي داشته باشيم و بعد با توجه به آن بگوييم اي كاش فلاني باشد يا نباشد. مي توانم بگويم كاش من شماره يك تيم ملي بودم! كسي كه عملكرد من را نديده است؛ پس نمي‌توان اين‌گونه قضاوت كرد.

با توجه به سابقه شما، دروازه‌بان جواني كه به جام جهاني مي رود و اولين تورنمنت بزرگ خودش را تجربه مي كند، چه حال و هوايي دارد و چقدر فشار را تحمل مي كند؟

به نظر من فشاري وجود ندارد. حضور در جام‌جهاني سراسر انگيزه است. من خودم زماني كه بهترين عملكرد را داشتم با تيم ملي به جام جهاني رفتم. در آن دوره خيلي اشتياق و انگيزه داشتم اما يك اتفاق باعث شد تا از دروازه تيم‌ملي در جام جهاني دور بمانم.

اين اتفاق چه بود؟

اگر ايويچ در تيم ملي باقي مي ماند، مطمئن هستم در جام‌جهاني 98 بازي مي كردم اما متاسفانه ايويچ عوض شد و مربي ديگري آمد. او شناخت كافي از نفرات نداشت و تنها به يك تجربه قديمي اكتفا كرد.

يادمان هست كه در آن زمان شما آمادگي بالايي داشتيد و عملكردتان باعث شد اميد زيادي به حضورتان در دروازه ايران وجود داشته باشد.

جلال طالبي اعتقاد داشت كسي كه در يك تيم پرطرفدار بازي كرده و هوادار بيشتري دارد، مي تواند راحت تر بازي كند و عملكرد بهتري داشته باشد. بله، در اوج آمادگي بودم و همه فكر مي كردند كه درون دروازه تيم ملي مي ايستم اما من در تيم فجر سپاسي بازي مي كردم و اين مساله باعث شد تا فرد ديگري تيم ملي را همراهي كند.

آيا اين مساله باعث شد تا خاطره بدي براي شما باقي بماند؟

خير؛ اين‌طور نيست. هرچه بود، خوبي و خوشي بود. اين‌طور نبود كه براي مثال به يكديگر حسادت كنيم يا از هم دلخور شويم تا مسائل حاشيه‌اي به وجود بيايد. تمام حواس‌مان به تمرين و آماده شدن بود. تنها تلاش‌مان اين بود كه در آمادگي از يكديگر عقب نمانيم و حتي بهتر از ديگران باشيم. شرايط فوق‌العاده دوستانه و خوبي داشتيم و اين دوستي باعث شد بازي‌هاي خوبي را به نمايش بگذاريم و نتايج قابل قبولي را از نظر مردم به دست بياوريم. نمي‌گويم نتايج درخشاني به دست آورديم اما خوب كار كرديم و توانستيم رضايت مردم را جلب كنيم. اما با اين‌حال معتقدم اگر ايويچ در تيم‌ملي باقي مي‌ماند، ما آن سال مي‌توانستيم در دور بعدي حاضر باشيم. خدا او را بيامرزد و روحش شاد.

يعني ما در سال 98 اين پتانسيل را داشتيم كه از گروه‌مان صعود كنيم.

بله. گروه سختي داشتيم اما اين توانايي را در خودمان مي‌‌ديديم. تيم آماده اي بوديم و مي توانستيم صعود كنيم.

در مورد ايويچ صحبت كرديد؛ در حالي‌كه همه به حضور او خيلي اميدوار بودند اما به شكل عجيبي بركنار شد. ما آن سال نسل طلايي فوتبال‌مان را داشتيم و در آن زمان شايعه شد كه چون بازيكنان را به داخل سالن برد تا به آن‌ها بغل پا زدن ياد بدهد، عده‌اي از بازيكنان كاري كردند كه او اخراج شود.

به هيچ عنوان اين‌گونه نبود و اين را قبول ندارم.

پس چرا ايويچ با اينكه سطح بالايي داشت و مي‌دانستيم كه كمك بسياري به پيشرفت فوتبال ايران مي كند، بركنار شد؟

ببينيد؛ من در مورد مساله تباني صحبت مي كنم. اينكه در آن زمان مطرح شد و اكنون هم گفته مي شود كه بچه ها تباني كردند تا ايويچ اخراج شود؛ اين درست نيست. اما اينكه چرا بركنار شد را نمي دانم. دليل كنار گذاشتن او را نمي دانم اما مي دانم هرچه بود، موضوع تباني نبود.

اين را پرسيدم چون باخت سنگين به «آ اس‌رم» چنين شايبه‌اي را به وجود آورد. در حالي‌كه بعد از آن ما توانستيم اينترميلان را با نتيجه چهار بر يك شكست دهيم!

در مورد باخت به رم بايد بگويم ايويچ برنامه و هدفي براي جام جهاني داشت كه اين بازي هم در آن برنامه گنجانده شده بود. نتيجه آن بازي مهم نبود و تيم ما برنامه هاي ديگري را در آن رقابت دنبال مي‌كرد. متاسفانه بعد از آن بازي ايويچ بركنار شد و پس از آن فهميدند چه اشتباهي كرده اند.

در جام جهاني 1998، ما با بازيكنان مطرح و نامدار جهان روبه‌رو شديم و امسال نيز شرايطي مشابه به آن را داريم. براي مثال آن سال يورگن كلينزمن مقابل ايران بازي كرد و امسال كريستين رونالدوي آماده و پخته مقابل ما بازي خواهد كرد. روبه‌رو شدن با فوق ستاره ها، چگونه است؟ آيا استرس زا مي‌شود يا اينكه برعكس انگيزه ها را بالا مي برد؟

جام جهاني با همه تورنمنت هاي ورزشي چه در رده ملي و چه در رده باشگاهي، فرق دارد. به نظر من تمام بازيكنان حاضر در اين تورنمنت، چه آن هايي كه بزرگ و مطرح هستند و چه آن هايي كه اسم و رسم زيادي در جهان ندارند از انگيزه بالايي برخوردارند و همين مساله باعث مي شود، تفاوت ها كمتر و كمتر شود. بازيكني كه فوق ستاره جهان نيست ممكن است آن‌قدر از لحاظ انگيزه بالا باشد كه بازيكن فوق ستاره را در بازي محو كند. اما در كل اينكه شما با يك بازيكن بزرگ روبه‌رو مي‌شويد، خوشايند است و حس خوبي دارد. خود اين مساله انگيزه مضاعفي به شما خواهد داد. يعني در واقع روبه‌رو شدن با فوق ستاره ها بر خلاف تصور موجود، نه تنها تاثير منفي ندارد بلكه تاثير مثبت زيادي هم دارد.

پيش بيني شما از روبه‌رو شدن ايران با چهره ها و تيم هاي صاحب نام جهان در روسيه 2018 چيست؟

پيش بيني در اين مورد خيلي است اما آرزوي من اين است كه تيم ما در اين تورنمنت موفق باشد و نتايج خوبي كسب كند.

منبع: روزنامه قانون