آخوندتبار: برای تماشای دربی لباس پسرانه پوشیدم

فیلمی مستند که توسط نسرین بخت‌پور به نگارش درآمده است و با طرح سیامک ابراهیمی، که با چند سال تحقیق و پژوهش در تهران و کشور ترکیه ساخته می‌شود. به همین خاطر تینا آخوندتبار در مدت اقامتش در ترکیه هم نقش اول فیلم را بازی می‌کند و هم تمرین بوکس دارد تا برای مسابقات آماده شود. او در گفت‌وگو با خبرورزشی درباره علاقه اش به بوکس و برنامه‌های آینده اش حرف زد.

* مدتی فعالیتت در بازیگری کمرنگ بود، دلیل خاصی داشت؟

فعلاً در یکی از شهرهای ترکیه هستم و قرار است مسابقه‌ام در این شهر برگزار شود. وقتی فیلم مسابقه با حریف ترکیه‌ای در دنیای مجازی پخش شد خیلی‌ها سؤال کردند تینا و مسابقات بوکس. الان در این باره توضیح نمی‌دهم، اما به وقتش درباره اینکه چرا سه سال بازی نکردم، کجا بودم و چه‌کار می‌کردم به طور مفصل حرف می‌زنم.

* در ترکیه فقط تمرین می‌کنی یا بازیگری؟

هر دو، هدفم این است در هر دو زمینه خوب کار کنم. مشغول تصویربرداری بعضی از پلان‌های فیلم و اتفاقات قبل از مسابقه‌ام هستم. مهم‌ترین مسئله برایم مسابقه‌ای است که در آینده نزدیک دارم.

* فیلم جدیدی برای اکران داری؟

بله، مشغول آماده‌سازی فیلمی هستم که با پایان فیلم درباره جزئیاتش حرف می‌زنم. حالا همه هدف و انگیزه‌ام این است که این کار بدون نقص جلوی دوربین برود.

* در ترکیه تمرین می‌کنی؟

۶ ماه است عضو تیم فنرباغچه ترکیه هستم و با این تیم برای مسابقات آماده می‌شوم.

* چند سال است بوکس کار می‌کنی؟

سه سال است بوکس کار می‌کنم، البته پیش از این یک سال در آلمان تمرین کردم، با اینکه در ایران مسابقه رسمی نداشته‌ام، اما برای مسابقه آماده‌ام و می‌دانم بهترین بوکسور هستم.

* برخی مدعی شدند صدف خادم اولین بانوی بوکس ایران است، اما گویا آمار نشان می‌دهد تو اولین بوکسور هستی، نظر خودت چیست؟

برای من اولین یا دومین بانوی بوکس بودن مهم نیست، درستی نتیجه کارم اهمیت دارد.

* روزی چند جلسه تمرین داری؟

هر روز دو ساعت تمرین بوکس دارم، البته هفته‌ای دو روز هم بدنسازی و تمرینات هوازی دارم (با خنده) تقریباً مثل قهرمانان تمرین می‌کنم.

* نظرت درباره راه‌اندازی بوکس بانوان چیست؟

خیلی خوشحال می‌شوم بوکس بانوان راه‌اندازی شود، چون معتقدم پتانسیل بالایی در بانوان وجود دارد و با برنامه‌ریزی منظم می‌توانیم مثل بعضی از رشته‌های رزمی در میادین جهانی و قاره‌ای برای ایران مدال‌آوری کنیم.

* به فوتبال علاقه داری؟

بله، پدرم پرسپولیسی دوآتشه است و همه بازی‌های این تیم را دنبال می‌کند. او در خانه آن‌قدر تیم محبوبش را تشویق می‌کرد که من هم به فوتبال و پرسپولیس علاقه‌مند شدم، حالا هم فکر می‌کنم اصلاً پرسپولیسی به دنیا آمدم.

* پرسپولیس را چطور می‌بینی؟

در مسائل فنی و مدیریتی فوتبال وارد نیستم، فقط یک طرفدارم. دوست دارم جو فوتبال به سمت و سویی برود که بازیکنان باانگیزه وارد زمین شوند و قلب‌شان برای گل زدن و بازی زیبا بتپد.

* برای تماشای فوتبال تا به حال به استادیوم رفتی؟

یادم می‌آید ۱۲، ۱۳ ساله که بودم برای تماشای دربی استقلال و پرسپولیس لباس پسرانه پوشیدم و همراه پدرم به استادیوم آزادی رفتم و هیچ‌کس متوجه حضورم نشد.